Δεν περίμενα ποτέ απ’ τον εαυτό μου ότι θα νοσταλγούσα το «μελίσσι» που απλωνόταν κάτω από το σπίτι μου και στους γύρω δρόμους. Υποτίθεται ότι η ησυχία του 5ου ορόφου δεν συγκρίνεται με τίποτε. Αλλά ήρθε η στιγμή που θέλω να ακούσω όλους τους θορύβους της ζωής πριν από τον κορωνοϊό. Με τις μέρες να περνούν συνειδητοποίησα μάλιστα τι είναι αυτό που λείπει πιο έντονα από τις περιορισμένες μετακινήσεις μας στους δρόμους: τα παιδιά. Προφανώς για λόγους προστασίας. Αλλά αυτόν τον ήχο θέλω να ξαναβρώ.