Θέματα προτεραιοτήτων

Η ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας ότι θα εντάξει τα μαθήματα των Αγγλικών και της Φυσικής Αγωγής στα δημόσια νηπιαγωγεία ήρθε μάλλον σαν έκπληξη σε όσους παρακολουθούν την ειδησεογραφία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η δημόσια εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια. Δεν ακούγεται κακό ασφαλώς και, ναι, το κλασικό επιχείρημα που επικαλούνται κάποιοι κάθε φορά ότι «αυτό γίνεται και σε άλλες χώρες», ισχύει. Αυτό που έχει νόημα να εξετάζει κανείς, βεβαίως, είναι η αξιολόγηση των προτεραιοτήτων, που καμιά φορά μοιάζει σαν να προτάσσει ως σημαντικότερο πράγμα την αξιοποίηση διαθέσιμου προσωπικού παρά τις προτεραιότητες που αφορούν την εκπαίδευση και το σχολικό περιβάλλον. Κι αυτό, φυσικά, κατανοητό είναι, μόνο που διαιωνίζει αυτοανατροφοδοτούμενα προβλήματα. Για τα δημόσια νηπιαγωγεία ειδικά τα τελευταία χρόνια διαβάζαμε και διαβάζουμε όλο και περισσότερες μαρτυρίες ότι πρόκειται για κτίρια που συχνά δεν χωράνε τα παιδιά, που δεν έχουν υποδομές για παιχνίδι (το οποίο είναι απολύτως απαραίτητο παιδαγωγικά) και προαυλισμό, που τους λείπει χρήσιμο και σύγχρονο εκπαιδευτικό υλικό, που απουσιάζει διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό και πρόσβαση σε ψυχολόγο, γιατρό και συμβουλευτικό προσωπικό ακόμη κι όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Αυτά δεν είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας που επείγει να έχουν λυθεί, να έχουμε δηλαδή μια άψογη λειτουργία στα βασικά πριν πάμε στα υπόλοιπα, στα έξτρα, που καλοδεχούμενα θα είναι γιατί πάντα όλοι επιθυμούν το καλύτερο για τα παιδιά.