Δεν ονειρεύομαι σχεδόν καθόλου πια. Αλλά όταν ονειρεύομαι, ονειρεύομαι το Λονδίνο ή το Νόριτς ή κάποια άλλη πόλη της Αγγλίας, ίσως γιατί εκεί έχω περάσει ευτυχισμένα χρόνια ή χρόνια ελεύθερα ή χρόνια που, τέλος πάντων, έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο μυαλό μου, σύμφωνα με το ασυνείδητό μου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή