Επιστρέφει στον δικό του χώρο, το θέατρο Θησείον, ύστερα από απουσία δέκα και πλέον χρόνων και αγγίζει μια στιγμή- τομή της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, τη Μεταπολίτευση. Για να στήσει τον καμβά της παράστασης συγκέντρωσε απόψεις και εμπειρίες μέσα από συνεντεύξεις όσων έζησαν (ή και έπαιξαν ρόλο) στην περίοδο αυτής της μετάβασης, αλλά ανέθεσε τους ρόλους σε νέους ηθοποιούς που γεννήθηκαν στη μεταπολιτευτική Ελλάδα (με μια εξαίρεση). Λίγο πριν ο Μιχαήλ Μαρμαρινός από τη θέση του σκηνοθέτη και του δραματουργού (μαζί με τους Theseum Ensemble) δει την αυλαία να σηκώνεται για την παράσταση «Κομμώτριες / Μεταπολίτευση / Τζιανγκ – Σιν – Μπι – Σιν, Φαντάσου την καρδιά μου δική σου» μιλά για τον τρόπο που προσεγγίζει την Ιστορία, για τις προσωπικότητες που την καθόρισαν, τον λόγο που επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να μιλήσει για τη Μεταπολίτευση, αλλά και για τον τρόπο που συνέδεσε το ιστορικό ορόσημο με μια συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα και ένα ρητό του Κομφούκιου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή