Δύο ξεχωριστοί άνθρωποι

Σανταρόζα 1δ ήταν το γραφείο τους. Δίπλα στο Αρσάκειο, όπου στεγάζονταν τότε τα Δικαστήρια και συνεδρίαζαν μέχρι αργά τη νύχτα. Ολο το κτίριο, όπως και όλα τα διπλανά, στέγαζαν δικηγορικά γραφεία. Το γραφείο το δικό τους ήταν ένα δωμάτιο χωρισμένο στα δύο και μπροστά υπήρχε ένας προθάλαμος για τη στέγαση κάποιου ασκουμένου, με ένα μικρό τραπεζάκι με τη γραφομηχανή. Εκεί λοιπόν συνυπήρχαν δύο δικηγόροι, εξαίρετοι και θαυμαστοί στον χώρο για την πολύχρονη συνεργασία τους. Ηταν μια βαθιά φιλία που τους συνέδεε, ειλικρινής. Γι’ αυτό και σε στέρεες, γερές βάσεις. Οποια υπόθεση έρχονταν στο γραφείο, όποιος και να την έφερνε, το ποσό της αμοιβής κατανέμονταν στα δύο. Ο ένας χειριζόταν ποινικές υποθέσεις, ο άλλος αστικές. Δεν ήταν πλούσιοι, ήταν όμως αξιοπρεπέστατοι και χαιρόσουν να τους συναναστρέφεσαι. Ανήκαν σε άλλα πολιτικά στρατόπεδα, ανήκαν όμως στο ίδιο στρατόπεδο του ήθους και της εντιμότητας. Ποτέ δεν μάλωσαν! Ποτέ δεν κακομίλησαν ο ένας στον άλλον. Απόλυτος σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου. Ο ένας, ο Κώστας, ήταν σύμβουλος στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Είχε κυνηγηθεί σκληρά στη ζωή του, με φυλακές και εξορίες. Εδινε όμως συνεχώς τους αγώνες του για περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Και όταν κάποιος πρόεδρος τόλμησε να κυνηγήσει κάποιον για τα φρονήματά του, όρθωσε το ανάστημά του και είπε δημοσίως: «Εγώ πολέμησα για την κατάργηση των κοινωνικών φρονημάτων και δεν θα την επαναφέρω με την ψήφο μου». Ο άλλος, ο Αλέξανδρος, δεν πολυασχολιόταν ενεργά με την πολιτική. Οι δικοί του είχαν διωχθεί γι’ αυτό και είχε αποκρυσταλλωμένες απόψεις. Ηταν πολύ ψηλός και όμορφος. Γοητευτικός. Με το χαμόγελο. Τους συνέδεε όμως και η κακή μοίρα. Τους ζήλεψε πολύ. Δεν μπορούσε, φαίνεται, να εξακολουθήσει να υπάρχει τόση ευτυχής συνύπαρξη ανθρώπων. Αυτά είναι μόνο των θεών προνόμιο. Ο Κώστας έχασε τον 18χρονο γιο του, αφού ταλαιπωρήθηκε στα νοσοκομεία της Αμερικής και Ελλάδας. Ο άλλος, ο Αλέξανδρος, χάθηκε νωρίς, είχε τον γιο του μικρό, σήμερα σπουδαίο συγγραφέα και δικηγόρο, που όμως δεν ασχολήθηκε. Τον κατέκτησε η επιτυχημένη συγγραφή βιβλίων. Μετά πέθανε η ασκουμένη τους Αλεξάνδρα, που την κράτησαν στο γραφείο τους, σαν κάτι πολύτιμο και υγιές. Στο τέλος πέθανε νωρίς και ο Κώστας, αφού διετέλεσε νομικός σύμβουλος της ΓΣΕΕ. Σ’ αυτόν τον πολυβασανισμένο και κατατρεγμένο από τη ζωή η μοίρα του επιφύλαξε οδυνηρό τέλος. Είχε καταβληθεί και εξαντληθεί ο οργανισμός του.