«…Την εποχή που χτίζαμε το εξοχικό μας στην πατρίδα του ανδρός μου, τη Σουβάλα, με επισκέφθηκε στον ύπνο μου η Αγία Παρασκευή. Κουβεντιάσαμε σαν παλιές φιλενάδες… Στο τέλος δεν κρατήθηκα – «λύσε μου», της λέω, «μια απορία. Εσύ, μεγάλη η χάρη σου, προστατεύεις τα μάτια. Εμείς στην οικογένειά μας έχουμε όλοι αετίσια όραση. Γιατί μου ‘ρθες λοιπόν;». «Δεν κατάλαβες…» μου απαντάει. «Το εξοχικό σας θα ‘ναι το μάτι του Θεού σε ολόκληρο το νησί! Ο,τι συμβαίνει, ευσεβές ή κολασμένο, θα το βλέπει. Κι εσύ, Ιουλία μου, η ενάρετη γυναίκα, θα το αναφέρεις χαρτί και καλαμάρι στον ηγούμενο της δικής μας μονής. Των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών!». Ακούς; Ακούω να λες!» κατέληξε κι έκανε τον σταυρό της τρεις φορές με την ελπίδα ότι θα τη μιμούμασταν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή