Ηταν τελικά «Χίτλερ» ο Νίκος Νταμπίζας; Εκανε τελικά τόσο κακό στον Παναθηναϊκό όσο θεωρούν κάποιοι; Ηταν ο τύπος του τεχνικού διευθυντή που οι ποδοσφαιριστές δεν ήθελαν να βλέπουν; Υπερβολές όλα αυτά. Κι αυτές τις υπερβολές θέλησε να «επικοινωνήσει» ο Νταμπίζας στην τελευταία του ομιλία στους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού.
Ο Νταμπίζας, με τα λάθη του και τα σωστά του, ήταν ο άνθρωπος που χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκε να μπει μπροστά σε μια περίοδο που όλοι… πηδούσαν από το καράβι. Κανένας το καλοκαίρι του 2018 δεν ήθελε να είναι μέλος του Παναθηναϊκού. Ιδιαίτερα όταν καλείσαι να αναλάβεις έναν ρόλο τόσο δύσκολο. Τεχνικός διευθυντής σε ομάδα που έχει περιορισμούς στις μεταγραφές. Που θα έπρεπε να βρει μόνο Ελληνες, φθηνούς και κάτω των 23 ετών.
Ο Νταμπίζας όχι μόνο δέχθηκε να βάλει το κεφάλι του στη… λαιμητόμο, αλλά έπεισε και τον Γιώργο Δώνη. Συζήτησε μαζί του, τον διαβεβαίωσε πως τα πράγματα θα αλλάξουν, τον έκανε να πειστεί για το πρότζεκτ. Είναι μάλλον άδικο να ακούει όλο το «ανάθεμα» ο πρώην τεχνικός διευθυντής. Είναι μάλλον άδικο να φταίει εκείνος για όλα τα δεινά. Είναι εντελώς άδικο για έναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου να μην του αναγνωρίζουν όλα όσα προσπάθησε να προσφέρει. Εστω και αν δεν τα κατάφερε στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Για τον Νταμπίζα η δουλειά στον Παναθηναϊκό είναι «παράσημο», όχι μόνο γιατί δούλεψε δύο φορές σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ελλάδας, αλλά γιατί το έκανε σε μια από τις δυσκολότερες εποχές για την ομάδα. Σε μια εποχή που όλα διαλύονταν, είχε τη δύναμη να μπει μπροστά και να ηγηθεί ενός πρότζεκτ που όμοιό του στην Ελλάδα δεν έχουμε δει ξανά. Πιθανότατα γι’ αυτό να έκανε και το μεγάλο ξέσπασμα το απόγευμα της Τετάρτης στο Κορωπί. Γιατί οι ποδοσφαιριστές θα έπρεπε να τον ευχαριστούν και όχι να τον εκθέτουν.
