(Μαύρες) σκέψεις για το μαζικό πανεπιστήμιο

Η συζήτηση για τις ανώτατες σπουδές στην Ελλάδα έχει πάντοτε μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση. Πουθενά στη Δυτική Ευρώπη δεν παθιάζονται γονείς, υποψήφιοι, πολιτικοί και διανοούμενοι με τις εισαγωγικές. Φέτος στη Γαλλία π.χ. προκλήθηκε μεγάλη αναστάτωση με την άρνηση των βαθμολογητών να διορθώσουν γραπτά για οικονομικούς λόγους. Φυσικό. Δεν συναντάς όμως εκεί – ή οπουδήποτε αλλού – τέτοια λεκτική αντιπαράθεση για ζητήματα προφανή: η επιτυχία στις εξετάσεις επιβραβεύει την προσπάθεια του υποψήφιου, τους δασκάλους και την οικογένειά του ενώ η αποτυχία αφήνει μια πικρή γεύση σε όλους. Σαν να χάθηκε μια ευκαιρία. Οταν εξετάζει κανείς τα πράγματα μακροσκοπικά διαπιστώνει σχολεία με πολλές αποτυχίες, χρονιές με κακές επιδόσεις, ανισότητες σε γεωγραφικό και κοινωνικό επίπεδο και συνάγει ανάλογα συμπεράσματα. Σίγουρα δεν πανηγυρίζει.