Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Λοιπόν που λες φίλε μου, είναι εξαιρετικά διαδεδομένη η άποψη ότι μια εκλεγμένη κυβέρνηση είναι δημοκρατική και μπορεί να εφαρμόζει το πρόγραμμά της το οποίο είναι οπωσδήποτε δική της έμπνευση και ο σχεδιασμός και η υλοποίησή του επαφίεται απλώς στη συνέπεια και στην αποτελεσματικότητα των λειτουργών της, υπουργών και εκτελεστικών κυβερνητικών παραγόντων, γενικότερα.
Ας τα πάρουμε απ' την αρχή και με τη σειρά τους τα πράγματα. Νομίζετε ότι κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση έχει a priori τη δημοκρατική νομιμοποίηση από τη στιγμή που σου κατσικώνεται, να πούμε, και μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει; Και πιστεύετε ότι επειδή εκλέχτηκε από τον σοφό ή όχι λαό έχει κάθε δικαίωμα, κατά πώς του 'ρχεται του πρωθυπουργού και του πεφωτισμένου Υπουργικού Συμβουλίου να πραγματοποιήσει το γάμα, που λέει ο λόγος, ενώ είχε σχεδιάσει το βήτα και αρχικά είχε υποσχεθεί το άλφα, με βάση το οποίο ψηφίστηκε;
Κάθε δημοκρατική κυβέρνηση είναι βέβαια εκλεγμένη, αλλά ισχύει και το αντίστροφο; Η εκλεγμένη είναι σώνει και καλά δημοκρατική; Κι αν δεν είναι, τι κάνουμε; Εδώ αρχίζει μια μεγάλη κουβέντα που μπορεί να τραβήξει σε μάκρος, μπορεί να κουράσει, να καταβάλει αυτούς που την άρχισαν, μπορεί να αρχίσουν με κουβέντα και να καταλήξουν σε κουβέρτα, αν δεν τσακωθούν κιόλας, πριν τους πάρει ο ύπνος.
Σε αρκετές περιπτώσεις εφαρμοζόμενων πολιτικών έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα αλαζονείας, υπέρβασης των συνταγματικών ορίων, εκτροπής από την κανονικότητα και πολύ συχνά, όπως έχουμε ακούσει κατά καιρούς σε διάφορες χώρες, μακρινές ευτυχώς, εκδηλώνονται και έντονα συμπτώματα διαφθοράς και ανοίκειων σχέσεων, διαπλοκής δηλαδή, ανάμεσα στους κυβερνώντες και σε ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Ως νταλαβέρια περιγράφονται από τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ - ή άλλες πόλεις εξίσου διάσημες - και ως νταλαβεριτζήδες είναι γνωστοί οι εμπλεκόμενοι. Είπαμε, ευτυχώς μακριά από μας κι από περιοχές του σώματός μας κι όπου θέλει ας είναι.
Ενας φίλος ναυτικός κοσμογυρισμένος, καπετάνιος, μας έλεγε κάποτε ότι είχε ξεμπαρκάρει κι έμεινε καιρό σε κάποια χώρα όπου η εκλεγμένη κυβέρνησή της ήταν τόσο αδίστακτη και ανάλγητη που έκανε άλλα αντ' άλλων απ' αυτά που προεκλογικά είχε υποσχεθεί. Και που μάλιστα όταν σφίξαν τα γάλατα από τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές της, λίγο πριν η χώρα τινάξει τα πέταλα και επιδιώκοντας να εξασφαλίσει μια νωπή λαϊκή νομιμοποίηση, ο ηγέτης προκήρυξε δημοψήφισμα ζητώντας από τον λαό να εγκρίνει την καταστροφή που αυτός κι η νόμιμη κυβέρνησή του, τού ετοίμαζε.
Ο λαός, ενθουσιώδης, παράτολμος, ηρωικός και με ανείπωτη αυταπάρνηση τον ακολούθησε, ψήφισε γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια, αλλά ο ηγέτης, άγνωστο γιατί, πολλοί λένε ύστερα από κάποια τηλέφωνα χορηγών του, σταμάτησε το τσάμικο και το γύρισε σε καλαματιανό. Η χώρα τη γλίτωσε στο τσακ κι ο φίλος μας ο καπετάνιος ίσα που πρόλαβε να λύσει και να σαλπάρει το καράβι απαλά και να πάει μακριά, απ' την Μπαρμπαριά. Ενα τραγούδι απ' τ' Αλγέρι, τραγούδι του καμηλιέρη, σα να λέμε. Κι άλλες ιστορίες τέτοιες πολλές έχουμε ακούσει, για χώρες μακρινές και αρυτίδωτες που λέει κι ο ποιητής, αλλά που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα από κυβερνήτες ταχυδακτυλουργούς, πιερότους ή κλόουν, που αντιλαμβάνονται την εντολή διακυβέρνησης που τους παρέχει ο λαός ως πασπαρτού για κάθε χρήση και για κάθε πόρτα και ως Αννίβα ante portas θεωρούν τον εαυτό τους, σαν εκ Θεού στρατηλάτη δηλαδή, αναμορφωτή του καθεστώτος και αυτόκλητο υπερασπιστή όποιας ιδέας τους κατέβει. Αδιαφορώντας απολύτως αν αυτό είναι που χρειάζεται η χώρα και ο λαός. Πιστεύουν στ' αλήθεια, βαθιά μέσα τους, ότι είναι επιφορτισμένοι μ' αυτό το καθήκον, έτσι, εκ των πραγμάτων και χωρίς καμία επιπλέον εξουσιοδότηση.
Εξ ορισμού ισχύει, επειδή έτσι, και από μόνοι τους το αποφασίζουν. Απαξ και πήραν μια οποιαδήποτε ισχνή ή κατασκευασμένη σχετική πλειοψηφία σε κάποιες εκλογές, ακόμα και με συγκρότηση όποιας ετερόκλητης κυβερνητικής συμμαχίας, δικαιούνται να εφαρμόσουν οποιαδήποτε πολιτική χωρίς να ξαναρωτήσουν ποτέ κανέναν. Μπορούν να φορολογούν μέχρι θανάτου επιχειρήσεις, δραστηριότητες, ομάδες εργαζομένων και απλούς πολίτες για να εξασφαλίζουν τα απαραίτητα όχι για το δημόσιο συμφέρον αλλά για την εξαγορά πολιτικής πελατείας και συνειδήσεων.
Μπορούν να χειραγωγούν την κοινή γνώμη με τον έλεγχο όλων των μέσων και με κάθε τρόπο, θεμιτό και αθέμιτο, κατηγορώντας τους αντιπάλους για ό,τι ακριβώς κάνουν οι ίδιοι. Μπορούν να τραμπουκίζουν όσο γουστάρουν ακριβώς επειδή μπορούν! Μπορούν να μεταβάλλουν το σύστημα απονομής δικαιοσύνης σε θέατρο σκιών και παράσταση κουκλοθέατρου με μαριονέτες. Μπορούν να παραγγέλνουν διώξεις πολιτικών αντιπάλων, να απειλούν κάποιους με φυλακίσεις και ταυτόχρονα να τρενάρουν δικαστικές υποθέσεις που τους αφορούν ή και να αποφυλακίζουν ισοβίτες.
Α, και να κάνουν πλάτες σε μπαχαλάκηδες ή να χαϊδεύουν τρομοκράτες λόγω ανθρώπινης ευαισθησίας και κάποιας ιδεολογικής συγγένειας. Συμβαίνουν κι άλλα πολλά και πολύ χειρότερα, σε χώρες μακρινές όπως είπαμε. Σε μια περίπτωση μάλιστα, επειδή οι εκεί λεγάμενοι είχαν φτάσει στο μη περαιτέρω, τα ψωμιά τους τέλειωναν και τους έλουζε κρύος ιδρώτας μη γίνει καμιά στραβή και βρεθούν μπροστά σε μαύρες μπέρτες και γουνάκια, ξέρετε τι σκέφτηκαν οι αθεόφοβοι; Δεν μπορώ να σας πω τώρα γιατί φεύγω, πάω να ψηφίσω. Ασε που ποτέ δεν έμαθα αν έπιασε το κόλπο.
