Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Το ισχυρό ρεύμα ανορθολογισμού, λαϊκισμού, δημαγωγίας και ανευθυνότητας, που κυριάρχησε βίαια στη χώρα μας με την κατάρρευση του συστήματος απ' το 2010-11 προσκόμισε νέα ποιοτικά στοιχεία που είχαν την πρωτοτυπία και την ιδιαιτερότητα ενός νέου ιστορικού φαινομένου.
Η δίψα για την εξουσία ενός συνασπισμού με άγνοια του κινδύνου, με δυνάμεις κομμουνιστογενείς, καιροσκοπικές και χωρίς κατανόηση του σύγχρονου κόσμου, οδήγησαν σε έναν πρωτοφανή ακτιβισμό.
Ο νεαρός χειραγωγός με θράσος και κυνικό ενθουσιασμό ανέλαβε την κατασυκοφάντηση των πολιτικών του αντιπάλων, υποσχόμενος ακατανόητες και ασύλληπτες για τα ιστορικά δεδομένα λύσεις. Ο δρόμος του ψεύδους έγινε στη συνέχεια λεωφόρος με την προσαρμογή του, μέσω κωλοτούμπας, στην αποδοχή όλων όσων καταδίκαζε ως προδοσία.
Η απουσία ιδεολογικής σταθεράς και η κατάργηση των αξιών, η έλλειψη επιχειρημάτων και ο φόβος του διαλόγου οδηγούν στο παραλήρημα ότι όσοι διαφωνούν μαζί του είναι ακροδεξιοί και φασίστες.
Ξεχνάει βέβαια ότι αυτή η «λογική» ενισχύει μόνο τον ανορθολογισμό, τα άκρα και την ανομία.
Η αντίληψη ότι όλοι είναι ίδιοι ανοίγει τη λεωφόρο του ολοκληρωτισμού, της συνωμοσιολογίας και του όλα επιτρέπονται.
Στον χώρο αυτόν έχει καταργηθεί ο πολίτης, η σκέψη, ο ορθολογισμός, οι αξίες, ενώ κυριαρχούν οι ανώνυμες μάζες, ο εκχυδαϊσμός, η συναλλαγή, η καπηλεία των δημοκρατικών κανόνων και τα λούμπεν στοιχεία.
Αυτή η φθορά του συστήματος αξιών που ενισχύεται από την ανυπαρξία προοπτικής έχει ανάγκη μιας κενής φαντασίωσης η οποία προωθεί τα ψεύδη και τις συκοφαντίες. Απ τον βολονταρισμό της ιδεολογίας και της εξουσίας έχουν απομείνει τα κουρέλια-κατάλοιπα, όπου κυριαρχούν το θράσος, ο κυνισμός και το οξυγόνο του ψεύδους.
Η προσπάθεια συνύπαρξης ακροαριστερών και ακροδεξιών ρευμάτων, απ' τον λενινισμό, τον τροτσκισμό και από δεξιά τυχοδιωκτικά στοιχεία, με μόνο στόχο την επιβίωσή τους, κατέληξε στο εγχείρημα της μεταμόρφωσης του μηχανισμού σε σοσιαλδημοκρατία!
Κάποτε ξέραμε ότι τα κόμματα είναι εκφράσεις ταξικών συμφερόντων. Βέβαια μετά τον Λένιν το κομματικό στοιχείο κατάργησε το ταξικό, αφού ισοπέδωσε την κοινωνία και «καταργώντας» τις ανισότητες παγίωσε το δίπολο εξουσία - ανώνυμες μάζες. Τώρα ο Τσίπρας, με χαμόγελο και βεβαιότητα, αποφασίζει το κόκκινο χρώμα να γίνει πράσινο και ο τυχοδιωκτισμός να γίνει σοσιαλδημοκρατία.
Για μια ακόμη φορά οι πολίτες ισοπεδώνονται. Ο διάλογος και η Δημοκρατία εκμηδενίζονται ενώ το θράσος κυριαρχεί. Ολα αυτά γίνονται για να κυβερνήσουν οι μαθητευόμενοι μάγοι του Γκαίτε, με νέες κενές ιδεολογικές αλχημείες, σε μια χώρα χωρίς σεβασμό των θεσμών, ενώ στη θέση του πολίτη υπάρχουν μόνο οπαδοί και χειροκροτητές.
Ο βολονταρισμός τους είναι αντίστοιχος της λενινιστικής περιόδου αλλά ξεδοντιασμένος και γελοιογραφικός. Οι μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον αξεπέραστο καιροσκοπισμό του γοητεύουν και άλλες δυνάμεις, όπως τη ΔΗΜΑΡ, να συμβάλλουν στην κατάργηση της πολιτικής. Το μυστικό της απαξίωσης των πάντων είναι ότι άνθρωποι που βρίζονταν πριν από λίγο καιρό τώρα αγκαλιάζονται για τον κοινό στόχο της εξουσίας.
Η «δημοκρατική» αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται τώρα και με την παραγωγή σκανδάλων για την κατασυκοφάντηση των αντιπάλων. Τώρα που έρχονται οι εκλογές αναζητούμε τη Novartis ενώ τους δικούς μας λούμπεν τους υποβαθμίζουμε.
Και αυτές οι εκλογές καταντούν γελοίες όταν πρόκειται να τις χάσεις, αλλά δυστυχώς πρέπει να πιούμε το ποτήρι.
Σε έναν άλλο κόσμο ζούσε ο Ούλοφ Πάλμε (1927-1986), πρωθυπουργός της Σουηδίας, που έβγαινε στον δρόμο για να ψάξει για ταξί αφού η χώρα του διέθετε μόνο δέκα κρατικά αυτοκίνητα. Αυτή η σεμνότητα και ο σεβασμός στον πολίτη ήταν η σοσιαλδημοκρατία που είχε κράτος δικαίου και πρόνοιας. Πόσα έτη φωτός απέχουμε αφού εμείς αλλάζουμε τα χρώματα σύμφωνα με το κέφι μας;
Ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας