Οι στόχοι δεν είναι ένας αλλά πολλοί. Τι κι αν σε αρκετά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ο τίτλος έχει σχεδόν κριθεί; Υπάρχουν κι άλλοι που αγωνιούν. Το τελευταίο δίμηνο κάθε σεζόν είναι η περίοδος της αγωνίας για τους περισσότερους προπονητές. Ενα διάστημα στο οποίο διακυβεύονται πολλά, καθώς από τη βαθμολογική θέση της ομάδας εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό ο προϋπολογισμός της επόμενης περιόδου, αλλά και οι θέσεις στο ρόστερ, στο τεχνικό τιμ.
Κι αυτά θα τα παρατηρήσουμε παντού. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα έχει κατακτήσει έξι τίτλους σε μία σεζόν με την Μπαρτσελόνα, την περίοδο 2008-2009. Ωστόσο πριν από λίγες ημέρες δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «αδύνατο» την κατάκτηση τεσσάρων με τη Μάντσεστερ Σίτι. Κι ως επιχείρημα έφερε το γεγονός ότι αυτό δεν το έχει πετύχει καμία αγγλική ομάδα. Ο καταλανός τεχνικός το είπε, ωστόσο είναι αμφίβολο αν το πιστεύει. Πολύ πιθανό με αυτόν τον τρόπο να θέλει να διαχειριστεί και την πίεση των παικτών.
Αλλο θέμα, το Στρασβούργο. Οσο το μυαλό της ομάδας ήταν στο Λιγκ Καπ δεν είχε πετύχει νίκη στο Σαμπιονά. Μόλις κατέκτησε το τρόπαιο, το άγχος έφυγε από τους παίκτες και έπειτα από μία επιβλητική νίκη επί της Ρεμς χάλασε το πάρτι τίτλου της Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία γλίτωσε στο τέλος την ήττα! Τι είχε συμβεί; Με την κατάκτηση του Λιγκ Καπ η ομάδα της Αλσατίας είχε εξασφαλίσει ευρωπαϊκή συμμετοχή. Ολα πλέον ήταν διαφορετικά…
Μία άλλη περίπτωση έρχεται από τη La Liga. Η Βιγιαρεάλ είναι μια ομάδα με ευρωπαϊκή εμπειρία, έχει προκριθεί στην προημιτελική φάση του Γιουρόπα Λιγκ, ωστόσο στο ισπανικό πρωτάθλημα κινδυνεύει με υποβιβασμό. Η πίεση των παικτών δεν «βγαίνει» κόντρα στους μεγάλους αντιπάλους, αλλά στα παιχνίδια με ομάδες που έχουν τον ίδιο στόχο με αυτή. Παράδειγμα: τη μία αγωνιστική χάνει στο Βίγκο από τη Θέλτα και μερικές ημέρες αργότερα παραλίγο να νικήσει την Μπαρτσελόνα στο Μαδριγάλ!
