Το χειρότερο ήρθε. Η δολοφονική επίθεση στον διεθνή διαιτητή Τζήλο ήταν κάτι που καταδικάζουν όλοι. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, δίχως την παραμικρή υποσημείωση. Ωστόσο, τώρα είναι η ώρα που από όλους απαιτείται ψυχραιμία. Κυρίως για να μη βγαίνουν τα οποιαδήποτε συμπεράσματα και ενώ (πρέπει να) είναι σε εξέλιξη η έρευνα της Αστυνομίας. Αυτή θα διαφωτίσει τα «πώς και τα γιατί» μιας υπόθεσης που συγκλόνισε το ελληνικό ποδόσφαιρο και ασφαλώς τον χώρο της διαιτησίας.
Είναι αυτονόητο πως πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν αυτοί που εμπλέκονται με την επίθεση στον Τζήλο. Και πρέπει όλοι να εύχονται να αποκατασταθεί η υγεία του ρέφερι. Ταυτόχρονα, είναι καιρός να αντικρίσουν οι αρμόδιοι τα κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου μας. Γιατί ήδη έχει πιάσει πάτο. Με παράγοντες που αδυνατούν να δώσουν ώθηση προς τα εμπρός, με ανθρώπους που το δυσφημούν με τις πράξεις τους, με στελέχη που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης χωρίς να μπορούν να πράξουν κάτι θετικό. Οι δήθεν «εξυγιαντές» δέχθηκαν ένα καίριο πλήγμα. Γιατί καλά είναι τα λόγια και οι προσπάθειες να δείξουν κάποιοι πως κάνουν κάτι, αλλά ακόμη καλύτερη είναι η πραγματικότητα και τα όποια αποτελέσματα υπάρχουν. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν βλέπουμε απολύτως τίποτα. Ή να το πούμε ορθότερα, το μόνο ορατό σημάδι είναι το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε. Η ανυποληψία. Αλλά ούτε κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν όσοι ακόμη υπηρετούν την «εξυγίανση».
