Κύριε Διευθυντά,
Καλό θα ήταν, οι πολιτικοί µας να είχαν υπόψη τους τις ιδέες του Πλάτωνα για την πολιτική και τους πολιτικούς.
Φιλόσοφος, κατά τον Πλάτωνα, είναι ο φίλος της σοφίας, ο άνθρωπος της αρετής που προτιµά το κοινό συµφέρον και όχι το ατοµικό.
1. «Εάν µη ή οι φιλόσοφοι βασιλεύωσιν εν ταις πόλεσιν, ή οι βασιλείς τε νυν λεγόµενοι και δυνάσται φιλοσοφήσωσιν γνησίως τε και ικανώς, και τούτο εις ταυτό συµπέση δύναµίς τε πολιτική και φιλοσοφία, …ουκ έσται κακών παύλα ταις πόλεσιν, αλλά µη δοκώ δε ουδέ τω ανθρωπίνω γένει.» (συµπέση = υποτακτική). = αν οι φιλόσοφοι δεν κυβερνήσουν ή αυτοί που λέγονται τώρα βασιλείς ή κυρίαρχοι δεν φιλοσοφήσουν και µάλιστα πραγµατικά και σοβαρά, και αν δεν συµπέσουν να γίνουν ένα η πολιτική δύναµη και η φιλοσοφία… δεν θα υπάρξει καµία ανάπαυλα των κακών αρχόντων στις πολιτείες, µου φαίνεται δε ούτε και στο ανθρώπινο γένος. (Πλάτωνα «Πολιτεία», βιβλίο Ε’, 473)
2. «Αλλά τούτο και επαιτιώµαι µηδεµίαν αξίαν είναι των νυν κατάστασιν πόλεως φιλοσόφου φύσεως. Διό και στρέφεσθαί τε και αλλοιούσθαι αυτήν, ώσπερ ξενικόν σπέρµα εν γη άλλη σπειρόµενον, εξίτηλον εις το επιχώριον φιλεί κρατούµενον ιέναι, ούτω και τούτο το γένος, νυν µεν ουκ ίσχον την αυτού δύναµιν, εις αλλότριον είδος εκπίπτει». = αλλά αυτό θεωρώ ότι είναι υπαίτιο για όλα, ότι κανένα από τα τωρινά διοικητικά συστήµατα δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα φιλοσόφου. Γι’ αυτό διαφθείρεται αυτός και αλλοιώνεται. Οπως ένας ξενικός σπόρος, όταν σπαρεί σε άλλη γη, εκφυλίζεται και υποκύπτει και αφοµοιώνεται προς το έδαφος του τόπου αυτού που το υποτάσσει στους νόµους του, έτσι και ο φιλοσοφικός χαρακτήρας τώρα δεν διατηρεί καθόλου τη δική του δύναµη, αλλά ξεπέφτει σε διαφορετικό. (Πλάτωνα «Πολιτεία», βιβλίο ΣΤ’ 497, B-C)
Με άλλα λόγια, η πολιτική είναι ένα χωράφι που το έδαφός του έχει τέτοια συστατικά που, όποιος σπόρος και να πέσει, θα χαλάσει.
Τις ιδέες του για την πολιτική ο Πλάτωνας προσπάθησε να τις εφαρµόσει στην Αθήνα, στις Συρακούσες της Κάτω Ιταλίας µε τον τύραννο Διονύσιο Α’ και Διονύσιο Β’, στη Μακεδονία µε τους βασιλείς και ηγεµόνες της, αλλά δεν το κατόρθωσε και απογοητεύθηκε. Γι’ αυτό, η ιδανική πολιτεία είναι στη σφαίρα των ιδεών και µόνο.
Δηµήτρης Ρήτας
Φιλόλογος – Συγγραφέας – Στιχουργός – Δ/ντής Περιφερειακού Θεάτρου Καρδίτσας
Μουσική πανδαισία
Κύριε Διευθυντά,
Η επαναστατική μουσική ροκ, η ποπ ψυχικής σωτηρίας και η χαοτική ρέιβ υπαρξιακής αγωνίας, εκφράζουν τη σύγχρονη σκέψη των ανθρώπων και απαλλάσσουν απ’ το άγχος. Και οι τρεις αυτές μουσικές μορφές με ίδιο μελωδικό άκουσμα, από το οποίο μπήκαν στη ζωή μας, ενέχουν μια θλίψη, όχι ακραία, αλλά λεπτής απόχρωσης. Οπως εκείνη που διαχέεται από τα πρελούντια των ρέκβιεμ του Μότσαρτ, για να σε φέρνει σε μια παραίσθηση πως πετάς σε ονειρικά ταξίδια συμπαντικής διάστασης ή εν μέσω έναστρου ουρανού ακούγοντας συνάμα κάτι σαν από την «Αγια Νύχτα» του Μπαχ και χερουβικές μελωδίες, νιώθοντας θεϊκή ευφορία. Αισθησιακή μουσική υψηλής έμπνευσης για την οποία οι ειδήμονες της ιατρικής επιστήμης ισχυρίζονται ότι συντελεί σαν απαλό χάδι στην ψυχή, επιδρώντας σ’ αυτήν ευεργετικά.
Η μουσική αυτή, στην ουσία, δεν είναι επιλογή του μυαλού, αλλά ανάγκη της ψυχής, όπως όταν αναζητά το Θεό, ακόμα και η ψυχή αυτού που φέρεται να λέει ότι δεν πιστεύει στο Θεό. Πέραν αυτών, επίσης, προάγει τον άνθρωπο ψυχοπνευματικά και το εκπολιτιστικό επίπεδο της κοινωνίας, απόδειξη ότι έχει γίνει αποδεκτή σε παγκόσμια κλίμακα για να λατρεύεται, πολύ δε περισσότερο από τη νεολαία, στη συνείδηση της οποίας στέλνει, εμμέσως πλην σαφώς, μήνυμα αντιεξουσιαστικής χροιάς ιδιαίτερα η μελωδική φωνή του Μπομπ Ντίλαν.
(…) Τέλος, αξίζει να σημειωθεί κάτι, το οποίο άλλωστε οι πάντες γνωρίζουν, ότι αυτή η ομολογουμένως ουρανόπεμπτη μουσική πανδαισία έχει φθάσει να λατρεύεται σε όλη την υφήλιο κατά τρόπο εμφανώς εθιστικό, κι αυτό ίσως γιατί τους κάνει να νιώθουν ότι απαλλάσσονται από τυχόν ψυχολογικά συμπλέγματα και αγχώδεις καταστάσεις.
Και κάτι άλλο ακόμα, παρεμφερές με τα προηγούμενα. Πρόκειται για την απερίγραπτα άφατη μουσική «Κάρμινα Μπουράνα» του Ορφ που χρησιμοποιούσε κάποτε το ΠΑΣΟΚ στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις. Οταν ακούγεται αυτή η συναρπαστική μουσική πανδαισία που συγκλονίζει, αυτόματα σου ‘ρχεται ν’ αυτοκτονήσεις από ευτυχία (!) και πως άξαφνα επέστη η ώρα της κρίσεως, όπου άνοιξαν οι πύλες τ’ ουρανού, αφήνοντας ο Θεός να σμίξουν οι ζωντανοί με τους νεκρούς από κόλαση και παράδεισο, να φιλιούνται σφιχταγκαλιασμένοι, οπότε από τα μάτια τους να τρέχουν δάκρυα χαράς, καθώς επέρχεται μέσα τους ο θρίαμβος της Αγάπης!
Παπανδρέου Κων/νος
Φαραί Πατρών
