Στον βωμό των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, μία από τις πιο απρόβλεπτες διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο, όπως είναι το Κύπελλο, χάνει σε μεγάλο ποσοστό το ενδιαφέρον.

Παιχνίδια που δεν θυμάται – σχεδόν – κανένας τηλεθεατής, μόνο συνήθως οι φίλοι των γηπεδούχων, όπως αυτό του Αήττητου Σπάτων ή του Αρη Αβάτου, που οι ομάδες τους θα υποδεχτούν ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό αντίστοιχα.

Ναι, μεμονωμένα το ενδιαφέρον σε μια πόλη που θα φιλοξενήσει μια μεγάλη ομάδα είναι έντονο, αλλά αυτό θεωρείται παροδικό.

Αντίθετα ένα νοκάουτ παιχνίδι (πάντα με τον ασθενέστερο σε κατηγορία να έχει το πλεονέκτημα έδρας) είχε ανέκαθεν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Με την ΑΕΚ να αποκλείεται δύο φορές από τη Λαμία της Β’ και Γ’ Εθνικής και όχι την τωρινή Λαμία της Σούπερ Λίγκας ή από τον Ποσειδώνα Μηχανιώνας, τον Θρασύβουλο και το Χαϊδάρι. Τον Πανσερραϊκό να αποκλείει τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, με τον τελευταίο να έχει μείνει έξω στα πέναλτι και από τον Αγροτικό Αστέρα και παλαιότερα από Ολυμπιακό Κοζάνης ή Αβέρωφ Ιωαννίνων.

Ο Ολυμπιακός να μένει έξω από τα Γιάννινα και ο Παναθηναϊκός από τον Εργοτέλη.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αγγλία το Κύπελλο έχει τεράστια αίγλη και εκεί οι εκπλήξεις αποτελούν το πιο ιντριγκαδόρικο στοιχείο του, δίνοντας ελπίδες σε όλους. Εδώ ακόμα και η τηλεθέαση αλλά και η μακρινή – χρονικά – απόσταση μεταξύ των αγωνιστικών των ομίλων κάνουν τους περισσότερους να έχουν ξεχάσει ποιος έπαιζε με ποιον, τη βαθμολογία και ποιος προκρίνεται, ενώ δεν παίζουν το κλασικό σύστημα, όλοι στις έδρες όλων, τουλάχιστον στους ομίλους.

Ισως είναι ευκαιρία το σύστημα να επανέλθει στα νοκάουτ παιχνίδια (ενδεχομένως αρχίζοντας και με μικρότερες κατηγορίες, πριν μπουν οι σύλλογοι της Σούπερ Λίγκας), τα οποία είναι βέβαιο ότι σε βάθος χρόνου θα κερδίσουν πολύ μεγαλύτερη τηλεθέαση, χωρίς απλά να γεμίζουν άχρωμες τηλεοπτικές ώρες…