Eίναι ο (α)κατάλληλος άνθρωπος στην (α)κατάλληλη θέση, αλλά στην κατάλληλη στιγμή και μολονότι αυτό το σχήμα φαίνεται οξύμωρο, εντούτοις ισχύει απολύτως!

Στον Γιάννη Σφαιρόπουλο αναφέρομαι, ο οποίος έχει κτίσει την καριέρα του πάνω σε συγκεκριμένες αρχές και ούτως ειπείν πλασάρει και «πουλάει» μια αποκρυσταλλωμένη φιλοσοφία, η οποία εδράζεται σε τρεις βασικούς κατευθυντήριους άξονες: την αγωνιστική πειθαρχία, την αμυντική ένταση και το σετ παιχνίδι.

Τώρα ο δις πρωταθλητής Ελλάδος και δις φιναλίστ της Ευρωλίγκας κάθεται στον πάγκο της Μακάμπι Τελ Αβίβ που φύσει (από την παράδοση και το… εθιμικό δίκαιό της) και θέσει (από το ρόστερ της) ομνύει σε ένα εντελώς διαφορετικό στυλ, οπότε δυο τινά μπορούν να συμβούν: ή να κάνει εκπτώσεις στην κουλτούρα του ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού, του Πανιωνίου και του Κολοσσού Ρόδου ή να αλλάξουν με το… στανιό τις συνήθειές τους οι παίκτες και όλο το κλαμπ!

Πριν από τριάμισι χρόνια, τις παραμονές του φάιναλ φορ στη Μαδρίτη, ο «Coach Bullet», σχολιάζοντας τις επικρίσεις που δεχόταν για τη φιλοσοφία του, είχε πει «τιμή μου και καμάρι μου να με λένε αμυντικογενή προπονητή». Τώρα καλείται να θεραπεύσει τις ασθένειες μιας ομάδας την οποία αναλαμβάνει μεσούσης της σεζόν, χωρίς οι επιλογές να είναι δικές του, και συν τοις άλλοις τη βρίσκει στον πάτο της βαθμολογίας και με παγιωμένες παθογένειες: αρέσκεται στο ελευθεριάζον, άναρχο και made in USA στυλ, δεν νοιάζεται για την άμυνα, στηρίζεται στο ταλέντο και στις ατομικές πρωτοβουλίες των παικτών της και συχνά εξαναγκάζει τους προπονητές της να έχουν διακοσμητικό ρόλο!

Σε κάθε περίπτωση ο Σφαιρόπουλος αναλαμβάνει μια από τις δυσκολότερες δουλειές του κόσμου, διότι πέρα από τις αγωνιστικές ιδιαιτερότητες της ομάδας έχει κυρίως να διαχειριστεί την ένδοξη ιστορία, τα απανωτά στραπάτσα της μετά τον θρίαμβο του 2014 (με προπονητή τον Μπλατ), την πίεση του περιβάλλοντος και τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού!