Αποστολή στην Ινδονησία, ασκήσεις πεδίου διαχείρισης καταστροφών στη Ρόδο, έναρξη μεταπτυχιακών μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο σεισμός στη Ζάκυνθο γέμισαν τα Σαββατοκύριακα του Οκτωβρίου, που δεν διαφέρει και πολύ από τους μήνες που μπορώ να θυμηθώ.

Σάββατο χαράματα, 6 Οκτωβρίου, προς Ινδονησία. Μέσα στο αεροπλάνο από την Τζακάρτα, έπειτα από 25ωρο ταξίδι, ανασυντάσσουμε τις δυνάμεις μας πριν προσγειωθούμε στην πόλη Palu, στο νησί Sulawesi της Ινδονησίας. Είναι βέβαιο ότι το επόμενο 48ωρο θα είναι μία ακόμα εμπειρία ζωής. Μια πόλη 250.000 κατοίκων κατεστραμμένη ολοσχερώς από σεισμό 7,5 R, τσουνάμι ύψους 15 μέτρων, σεισμικό ρήγμα που διχοτόμησε την πόλη, τεράστιες κατολισθήσεις που έθαψαν ολόκληρες συνοικίες. Αεροδρόμια, δρόμοι, λιμάνια κατεστραμμένα, ενώ υποδομές και κατασκευές υπέστησαν πανωλεθρία. Νεκροί 5.000 άνθρωποι, τραυματίες 30.000, αγνοούμενοι χιλιάδες και τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις.

Για μας είναι μια τεράστια πρόκληση, επιστημονική, τεχνική, κοινωνική, ανθρωπιστική. Να διευρύνουμε τις γνώσεις μας, να αποκτήσουμε εμπειρίες. Η περιοχή ένα τεράστιο φυσικό εργαστήριο και η αποστολή μας (Λέκκας Ευθ., Καρύδης Π., Μαυρούλης Σ.), με τις απόλυτες προκλήσεις μπροστά της, να διερευνήσουμε κάθε νέο στοιχείο, να μη χάσουμε ούτε λεπτό, να εκμεταλλευτούμε όλο το 48ωρο, όλο το Σαββατοκύριακο. Να αντεπεξέλθουμε στις προκλήσεις χωρίς νερό, φαγητό, τουαλέτα, μπάνιο και ύπνο.

Κυριακή 14 Οκτωβρίου, στη Ρόδο. Μόλις ολοκληρώθηκε ο κύκλος των ασκήσεων του μεταπτυχιακού τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με τους φορείς του νησιού. Ενα έντονο διήμερο με πλήθος δράσεων – ασκήσεις για τρομοκρατική επίθεση στο λιμάνι, πυρκαγιά στο Δάσος των Πεταλούδων, τσουνάμι στη Λίνδο και σεισμός στην Παλαιά Πόλη. Η εμπειρία του πραγματικού γεγονότος στην Ινδονησία μεταφέρεται στη Ρόδο. Στόχος, η βελτίωση των επιχειρησιακών σχεδίων και του συντονισμού σε συγκαταστροφικό επίπεδο.

Σαββατοκύριακο 20 και 21 Οκτωβρίου, στην Αθήνα. Ενα Σαββατοκύριακο ιδιαίτερο, ξεχωριστό, κορυφαίο, που περιμέναμε όλοι μας. Εναρξη των μαθημάτων του ΠΜΣ «Στρατηγικές διαχείρισης περιβάλλοντος, καταστροφών και κρίσεων». Υποδεχόμαστε τους μεταπτυχιακούς φοιτητές. Ενα κοινό φοιτητικό, καμία σχέση όμως με το κοινό που φανταζόμαστε. Νέοι επιστήμονες, εκπαιδευτικοί, στελέχη επιχειρήσεων, διευθυντές υπηρεσιών, αξιωματικοί, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί είναι οι φοιτητές μας. Ενα καινοτόμο επιστημονικά και εκπαιδευτικά ΠΜΣ, για το οποίο υπερηφανευόμαστε. Σε ένα περιβάλλον για το οποίο καυχιόμαστε, αντίστοιχο κορυφαίων πανεπιστημίων του εξωτερικού. Πολλοί χαρακτηρίζουν τους χώρους μας ως χώρους πολιτισμού και εκθεσιακούς. Ουδεμία σχέση με τη θλιβερή εικόνα των χώρων των πανεπιστημίων μας.

Σάββατο 27 Οκτωβρίου, στη Ζάκυνθο. Οι σεισμικές δονήσεις συνεχίζονται αμείωτες. Προσπαθώ να κρατήσω τα βλέφαρά μου ανοιχτά και να διατηρήσω τη σκέψη μου και το μυαλό μου σε πλήρη λειτουργία και εγρήγορση. Το σώμα έχει διαλυθεί από την κούραση, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Η παρακολούθηση της σεισμικότητας, η αξιολόγηση των δεδομένων και των γεωδυναμικών φαινομένων, οι συνεδριάσεις των συντονιστικών οργάνων και η ενημέρωση των επιχειρησιακών φορέων, η ενημέρωση των ΜΜΕ και του κοινού και ταυτόχρονα η ενημέρωση της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας θα κυριαρχήσουν στο Σαββατοκύριακο. Η σταδιακή επικράτηση της κανονικότητας στο νησί είναι μια τεράστια ευθύνη που έχω ως πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, αλλά και πανεπιστημιακός δάσκαλος, απέναντι στους πολίτες αυτής της χώρας.

Είχε προηγηθεί, περίπου 30 ώρες πριν, ο μεγάλος σεισμός των 6,4 R, και μια σειρά γεγονότων χαράζονται ανεξίτηλα στο μυαλό και αποτελούν σταθμό ζωής. Εκδήλωση του σεισμού, άμεση ειδοποίηση, εκατοντάδες τηλεφωνήματα, συλλογή πληροφοριών, πρώτη επεξεργασία δεδομένων, επικοινωνία με τους 33 εμπλεκόμενους φορείς. Πρώτος στόχος, η άμεση προσέγγισή μου στο νησί της Ζακύνθου. Πτήσεις στο νησί και στις γύρω περιοχές με ελικόπτερο για την εκτίμηση των επιπτώσεων.

Επιστρέφοντας αργά το βράδυ της Κυριακής στην Αθήνα, μια διάχυτη σωματική και πνευματική κόπωση κυριαρχεί, μαζί όμως με την ικανοποίηση ότι έπειτα από έναν τεράστιο σεισμό οι επιπτώσεις ήταν ελάχιστες. Μια ικανοποίηση που αντικατοπτρίζει το έργο των ελλήνων επιστημόνων που συνέβαλαν με τον συντονισμό του ΟΑΣΠ στη σύνταξη του καλύτερου Αντισεισμικού Κανονισμού στον κόσμο.