Στην είσοδο του φημισμένου καθεδρικού ναού της Κολωνίας οι χιλιάδες επισκέπτες σηκώνουν το βλέμμα τους εκστασιασμένοι από την αρχιτεκτονική του. Είναι η στιγμή που παρατηρούν την περίφημη επιγραφή που αναγράφει τη ρήση: «Ετσι είναι γιατί δεν γίνεται αλλιώς».

Πρόκειται για το ίζημα της φιλοσοφίας της ίδιας της ζωής, του καλού και του κακού, του χρόνου που τρέχει και μας γερνά, της ζωής και του θανάτου.

Είναι η απάντηση στην άρνηση του ανθρώπου να αποδεχτεί την εξέλιξη, το γήρας, τη νεότητα που έρχεται να τον αντικαταστήσει.

Οι πρωταθλητές βιώνουν έναν μικρό θάνατο όταν αναγκάζονται από τον χρόνο να αποσυρθούν από την ενεργό δράση. Είναι ένα τέλος αργό, βασανιστικό, ένας ρόγχος πριν από την τελευταία πνοή.

Ο Φρανκ Ριμπερί υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της σύγχρονης Μπάγερν, των έξι συνεχόμενων τίτλων στην Μπουντεσλίγκα και της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ.

Στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας πήγε το καλοκαίρι του 2007. Η σχέση του με τον πρόεδρο Ούλι Χένες έμοιαζε περισσότερο με σχέση πατέρα – γιου παρά αθλητικού παράγοντα με ποδοσφαιριστή.

Τα πάνω από 11 χρόνια παραμονής του στο Μόναχο προκάλεσαν την ιδρυματοποίηση του Ριμπερί. Περιχαρακώθηκε ως αθλητής και ως άνθρωπος στη Ζέμπενερ Στράσε και έχασε την επαφή του με την πραγματικότητα. Παρά τα 35 του χρόνια συνεχίζει να πιστεύει πως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του παζλ της Μπάγερν.

Η σχέση του με τον Χένες τον κράτησε στην Αρένα του Μονάχου μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Ενα πατρικό ρουσφέτι το οποίο ο Ριμπερί παρεξήγησε.

Ο Γάλλος συνεχίζει να απαιτεί πρωταγωνιστικό ρόλο και επιτίθεται σε όποιον τον αμφισβητεί. Οπως έκανε με τον συμπατριώτη του δημοσιογράφο Πατρίκ Γκιγιού τον οποίο χαστούκισε τρεις φορές μία ώρα μετά το ντέρμπι με την Ντόρτμουντ, γιατί, όπως τον ενημέρωσε η σύζυγός του Βαχίμπα, τον κατηγόρησε στο τηλεοπτικό του σχόλιο ως υπεύθυνο για δύο γκολ που δέχτηκε η βαυαρική ομάδα. «Ετσι είναι γιατί δεν γίνεται αλλιώς», αγαπητέ Φρανκ.