Ωστε ο Παπαδημούλης βλέπει τον Γαβρόγλου σαν Αϊνστάιν! Μικρό το κακό. Εδώ εμείς, κοντά τέσσερα χρόνια τώρα,  βλέπουμε καθημερινά τον Χριστό φαντάρο, πράγμα που εύχομαι να συμβεί και στον Παπαδημούλη το συντομότερο δυνατόν. Με μικρά σφάλματα αντίληψης, σαν κι αυτά που παθαίνουν από τη νερόλυσσα στην έρημο οι Βεδουίνοι. Ετσι θα πάει το πράγμα μέχρι τις εκλογές. Από την άβολη θέση στην οποία ευρίσκομαι, δεν μπορώ να διακρίνω καθαρά ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο. Για πες κι εσύ που βλέπεις καλύτερα. Με τι σου μοιάζει ετούτο; Σαν τρομπαρισμένος Τσίπρας ή σαν ξεφούσκωτος Καμμένος; Σαν παστός Κοτζιάς ή σαν ξαρμυρισμένος Κουβέλης;

Εμένα πάλι, κάθε που βλέπω το υπόλοιπο του λογαριασμού μου στο ΑΤΜ, αυτομάτως μου παρουσιάζεται σε όραμα ο Τσακαλώτος αλλά πιο προς  το κορδωτό του, με πουκάμισο λαχούρι και το σκυλάκι το κανίς, ποιος το έκλεψε; κανείς.

Τα θρησκευτικού χαρακτήρος οράματα πάντως, είναι μακράν τα πιο επιδραστικά. Καποιανού κάποτε, του είχε φανερωθεί η κάρα του Αρδίζογλου με φωτοστέφανο πάνω σ’ ένα άπλυτο παρμπρίζ, κι είχαν να λένε για μέρες οι εφημερίδες. Τις προάλλες ασχοληθήκαμε με το «εν τούτω νίκα» που είδε κι αλλαξοπίστησε  ο Σταύρος Θεοδωράκης, απαρνούμενος τον μέντορά του, τον Κώστα Σημίτη, πριν Πολάκης φωνήσαι τρις. Κικιρίκου!

Από το στόμα μου το πήρες! Θέλω κι εγώ! Θέλω κι εγώ να λαλήσω, να φτεροκοπήσω, να τσιμπολογήσω την πλουμιστή, την πουπουλένια μου τραχηλιά, μπας κι έχει πιάσει τίποτα ψείρες. Ξεπατικώνω τον Γιώργο Κωνσταντίνου στο «Ξύπνα Βασίλη», εκεί που τον πλησίαζε ο ποιητής Φανφάρας και του γινόταν το πούπουλο κάγκελο. Τι ωραία που το έκανε ο άτιμος! Καιρό τώρα, βλέπω το βίντεο στο Youtube. Παίρνω μαθήματα, κάνω πρόβες στα κρυφά. Κλέβω πόζες, αλλάζω τοποθέτηση φωνής. Δουλεύω ακάματα. Προοδεύω. Ηδη κοιμάμαι όρθια και ξυπνάω αξημέρωτα.  Εχω αρχίσει να μπαίνω στο λειρί του ρόλου. Σε λίγο θα τα βλέπω όλα γύρω μου κότες.