Ενα από τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ, έως και χθες ακόμα, ήταν η επίκληση ενός κάποιου μεταφυσικού ηθικού πλεονεκτήματος. Μιας δήθεν ηθικής αύρας που περιέβαλλε το κόμμα και τα στελέχη του, τους συνεργάτες και τους φίλους τους, όλο το κυβερνητικό σχέδιό τους και τις κατά καιρούς μεταμορφώσεις του. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει επικαλεστεί αυτή τη δήθεν ανωτερότητα με φράσεις τύπου «εμείς είμαστε από άλλο υλικό». Στην Ιστορία, «άνθρωποι από άλλο υλικό» συχνά αιματοκύλησαν τον κόσμο – αλλά για τον Τσίπρα όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ο άνθρωπος αυτός μιλάει συνεχώς με τσιτάτα και κυβερνά με καρικατούρες. Αγιο έχουμε και, κουτσά στραβά, ακόμα ανήκουμε στον πολιτισμένο κόσμο. Χθες, πάντως, ο Τσίπρας έπρεπε να πάρει μια απόφαση: ποιον από τους δύο θα κρατήσει στο σχήμα, τον Καμμένο ή τον Κοτζιά. Αποφάσισε να γραπωθεί από τον Καμμένο. Κατόπιν αυτού, ο Κοτζιάς πείσμωσε και αποχώρησε. Στην αποχώρησή του, πιθανόν, κατά τις πληροφορίες που διακίνησαν και επωνύμως κοινοβουλευτικοί παράγοντες, ωθήθηκε από τους βαρείς υπαινιγμούς του Καμμένου για τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών. Είναι κωμικοτραγικό, αλλά έχει μεγάλη πλάκα ότι ένα πρόσωπο όπως ο Κοτζιάς, που γνωρίζει άριστα τις κομμουνιστικές μεθόδους σπίλωσης αντιπάλων, την έπαθε από ένα αριστερό σύστημα, το οποίο παραμέρισε για να ακουστεί δυνατά ένας δεξιός εισοδιστής.

Και τώρα; Τώρα, απλώς, το πουλόβερ της εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άρχισε να ξηλώνεται. Και μαζί ξηλώνεται οριστικά το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα που επικαλείται η Αριστερά. Κι από ποιους!

Φυσικά, δεν ξέρουμε πότε θα πέσει αυτή η κυβέρνηση. Ισως εξαρτηθεί από την πιθανότητα κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ να πίστεψαν αληθινά ότι η Αριστερά δικαιούται να κραδαίνει την ηθική συγκρότηση της ανιδιοτέλειας. Από πρόσωπα που ενοχλούνται πραγματικά όταν τον ρόλο του ελεγκτή της ηθικής συνείδησής τους αλλά και της καθαρής ιδεολογικής ταυτότητάς τους παίζει ο Καμμένος. Υπάρχουν τέτοια πρόσωπα;

Θα μπορούσαν να υπάρχουν. Ο Φίλης, η Σία Αναγνωστοπούλου, ο κατά Καμμένο «φουκαράς» Σάκης Παπαδόπουλος, ο Σταύρος Κοντονής, ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, ο Νίκος Ξυδάκης είναι κάποιοι απ’ όσους έχουν επικαλεσθεί και το πολιτικό χάος που τους χωρίζει από τον Καμμένο και αυτό που αποκαλούν αριστερή ηθική.

Ας διαλέξουν. Από τη μια είναι η εξουσία, από την άλλη ο Τσίπρας κι ο Καμμένος. Και στη μέση, το μνήμα όπου αναπαύεται το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Γαίαν έχοι ελαφράν.