Ποιο είναι το καλύτερο δώρο για τα παιδιά;
Κύριε Διευθυντά,
Χριστούγεννα, Πάσχα, γενέθλια, γιορτές… πολλά τα δώρα που πρέπει να αγοράσουμε για τα παιδιά που έχουμε ή που γνωρίζουμε… και πάντα παραμένει η ίδια ερώτηση: τι θα πάρουμε; Τι θα τους αρέσει; Τα παιδιά σήμερα έχουν τα πάντα και με λίγα πράγματα εντυπωσιάζονται πλέον. Τρέχουμε σαν τους τρελούς, αγχωνόμαστε… και ούτε ένα ευχαριστώ δεν ακούμε…
Μετά σκεφτόμαστε την κρίση, τα δικά μας παιδικά χρόνια, την αχαριστία των παιδιών και τον γονέων αυτών!
Πόσοι όμως αναρωτιούνται εάν η νοοτροπία μας και οι ρυθμοί της κοινωνίας μας έχουν μεγάλη ευθύνη; Μάθαμε ποτέ στα παιδιά να χαίρονται τη φύση; Οι περισσότεροι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους να βλέπουν τηλεόραση με τις ώρες, να παίζουν με τα κινητά όλη μέρα και να τεμπελιάζουν γενικότερα κατά αυτόν τον τρόπο.
(…) Παρατηρούμε παιδιά που έχουν ανάλογες συμπεριφορές με τους ενηλίκους. Ο,τι κάνουν οι γονείς, κάνουν και αυτά. Στο τραπέζι όλοι παίζουν με το κινητό… στο σαλόνι, το ίδιο. Μηδέν επικοινωνία, μηδέν φαντασία…
Τα παιδιά είναι σχεδόν αλλεργικά στο να πάνε έξω στη φύση, να χαρούν τον ήλιο, τις άπειρες δραστηριότητες που υπάρχουν. Οταν βγαίνουν έξω είναι για να μπουν στις καφετέριες και να ριζώσουν στις καρέκλες.
Τα δύσκολα πράγματα θέλουν απλές λύσεις και μια απλή λύση είναι να μάθουμε στα παιδιά μας να χαίρονται την ηλικία τους. Να συμμετέχουμε κι εμείς σε όλο αυτό αγοράζοντας μία απλή μπάλα ποδοσφαίρου π.χ., και να παίξουμε με τα παιδιά μας. Στην αρχή μπορεί να μην τους αρέσει, μετά όμως δεν θα θέλουν να μπουν στο σπίτι. Μια απλή μπάλα μπορεί να ενώσει όλη την οικογένεια.
Σ’ ένα πρόσφατο ταξίδι στην Ιταλία, παρατήρησα ότι τα παιδιά συμμετείχαν σε διάφορες δραστηριότητες και δεν ήταν πωρωμένα με τα κινητά τους. Οι δε ηλικιωμένοι έτρεχαν ουρά στις παραλίες, ο ένας πίσω από τον άλλον. Ας κάνουμε μια σύγκριση με τη χώρα μας… ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους, και που κάθονται με τις ώρες στα καφενεία.
Εχουμε περάσει πολλά, είμαστε ταλαιπωρημένοι, θα μου πείτε, έχουμε όρεξη για χαρές και ποδόσφαιρο; Θα απαντήσω, εάν δεν έχουμε, να φροντίσουμε να έχουμε! Η φυσική άσκηση βοηθάει όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και τους μεγάλους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έρευνες δείχνουν πως στην Ιταλία όλη η οικογένεια συμμετέχει σε οικογενειακές δραστηριότητες. Ας αφήσουμε λοιπόν την μιζέρια, την άνεση του καναπέ και ας παίξουμε μπάλα…
Ειρήνη Α. Κουτάκη
Ιστορικός Διεθνολόγος
Και κερατάδες, και δαρμένοι…
Κύριε Διευθυντά,
Και κερατάδες, και δαρμένοι θα αποδειχθούν στο τέλος οι κάτοικοι της Μόριας! Αιτία της παραπάνω έκφρασης είναι η τελευταία δήλωση του βουλευτή και εκπρόσωπου Τύπου του Συντονιστικού για το Προσφυγικό Γιώργου Κυρίτση: «Η Μόρια θα μπορούσε να είχε λυθεί αν η τοπική κοινωνία έδινε την άδεια να επεκταθεί ο χώρος της Μόριας ώστε να υπάρχει περιθώριο να διαχειριστούμε τον παραπάνω κόσμο όταν έχουμε αυξημένες ροές». Σαν να μην έφτανε αυτή, η προκλητική του δήλωση, χαρακτήρισε υπερβολικά μερικά από αυτά που περιγράφει η «Guardian» για τις εικόνες ντροπής από τη Μόρια.
Οι παραπάνω δηλώσεις φανερώνουν μέρος από τα σχέδια της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού – πλέον – ζητήματος. Στόχος φαίνεται ότι είναι η δημιουργία μιας απέραντης φυλακής ψυχών στο χωριό της Μόριας. Μια απέραντη φυλακή ψυχών, που μέσα σ’ αυτήν θα υπάρχουν προσωρινά φυλακισμένοι μετανάστες αλλά και ισόβια φυλακισμένοι οι ντόπιοι κάτοικοι.
Δεν γίνεται να κατηγορείς ευθέως την τοπική κοινωνία ότι ευθύνεται εκείνη για τις εικόνες ντροπής και πρωτίστως για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, επειδή δεν παραχωρούν τα κτήματά τους για να μεγαλώσετε το κολαστήριο. Τους ανθρώπους εκείνους που με θέρμη αποδέχτηκαν το ’15 τους πρόσφυγες από τη Συρία. Κύριε Κυρίτση, δεν είναι λύση η επέκταση της «φυλακής» στη Μόρια! Ορθά, οι συγχωριανοί μου δεν επιτρέπουν την επέκταση του ΚΥΤ και διεκδικούν τα αυτονόητα (αποσυμφόρηση του ΚΥΤ και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης). Θέλουν πίσω τις ζωές τους!
Κυρίες / κύριοι της κυβέρνησης, με την παραπάνω δήλωση του βουλευτή παραδέχεστε δημοσίως πως περιμένετε τη λύση να τη δώσουν οι 1.000 κάτοικοι ενός μικρού χωριού! Πέραν αυτής της τρελής απαίτησης, δεν κάνετε και κάτι για αυτούς τους ήρωες που «σηκώνουν» το Μεταναστευτικό και έχουν δεχθεί οικονομική αφαίμαξη, αφού ασκούν κυρίως επαγγέλματα που αφορούν τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Τουναντίον, τους αυξάνετε τη φορολογία μέσω της αύξησης του ΕΝΦΙΑ και των δημοτικών τελών. Λες και κατοικούν σε έναν παράδεισο…
Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης
φοιτητής Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας
Vidcast: Face2Face
