Πανούσης Γιάννης

Εσύ τι κάνεις Ανήσυχη περιέργεια ρώτησε Αυτό που θέλουν οι καιροί Αποκρίθηκα Θ. Βλασσόπουλος, Αόρατος και ορατός Μερικές από τις παρακάτω σκέψεις τις είχα διατυπώσει πριν από 7-8 χρόνια, όταν η Χρυσή Αυγή σκορπούσε τρόμο και πολύ λίγοι [από αυτούς που τώρα ζητοκραυγάζουν] τολμούσαν να μιλήσουν δημόσια. Το βαρύ τίμημα του φασισμού και της ναζιστικής […]

Εχει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν το χέρι μακρύ Ελα, ρε Διάολε Τράβα κι εσύ καμιά σφαλιάρα Αργ. Μαρνέρος, Ecce homo Σήμερα δεν έχουμε βασιλεία και βασιλιά, αλλά έχουμε αόρατους κυβερνήτες, που ασκούν πλήρη εξουσία επί της ζωής μας. Σήμερα δεν έχουμε μετεμφυλιακό παρα-κράτος, αλλά οι κρίσιμοι θεσμοί της δημοκρατίας μας δεν έχουν απαλλαγεί […]

Eν αρχή ήταν οι ποιητές των σπηλαίων Τον καιρό των θαυμάτων ……. Τους έπαιρνε κατά πόδας η παμπόνηρη Ιστορία Eγραφε κι έσβηνε …….. Δ. Πιστικός, Το «τέλος της Ιστορίας» Μπορεί η Αριστερά [κυβερνήσασα και μη] να κατηγορείται αδίκως από ακραίους πολιτικούς της αντιπάλους ότι εκπροσωπεί «την κοινοτοπία του Κακού» [sic], είναι όμως δεδομένο ότι κάποιες […]

Είσαι αθώος Ποιος θα σε καταδικάσει γι’ αυτό Είσαι αθώος Μπορούν να σε καταδικάσουν γι’ αυτό… Γρηγόρης Σακαλής, Ελπίδες Η μη-βία, ως μη-αντίσταση στη βία των άλλων, έχει θρησκευτικά, ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Συχνά όμως συνδέεται και με τη θεσμική ανυπακοή και πολλοί διεκδικούν μέσω αυτής το φωτοστέφανο του ήρωα. Οι μη-βίαιοι πολίτες – αντίθετα […]

    Τη μοίρα ποιος μπορεί να εξευμενίσει; Μας κυνηγάνε ίσκιοι Κυνηγάμε σκιές Πελώρια ερωτηματικά φράζουν το δρόμο μας   Σπ. Ζαχαράτος, Φύλακας φυλαχτών Η αέναη πάλη του αυτο-νόητου με το α-νόητο βρίσκονται εδώ και καιρό στο κέντρο της περιδίνησης. Και κάπου στη μέση της ταραχής οι αδια-νόητοι που όλα τα ξέρουν, όλα τα κριτικάρουν, […]

Αύριο δεν θα υπάρχουν δέντρα Αύριο δεν θα υπάρχει νερό Αύριο δεν θα υπάρχουν ρίζες Αύριο δεν θα υπάρχει αύριο   Δ. Πιστικός, Το τελευταίο βαλς Τα «μικρά ανθρωπάκια» σε μεγάλα δημόσια αξιώματα είναι φαινόμενο διαδεδομένο και απλωμένο σε όλο το φάσμα της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, ακόμα και ακαδημαϊκής ζωής. Αυτά τα «μικρά ανθρωπάκια» κουβαλάνε […]

Ακάθεκτη ορμούσε στο κενό …. Με τη σοφία εκείνου που γνωρίζει πως το ανύπαρκτο θέλει δραστήρια τέχνη να το αδράξεις Αντ. Φωστιέρης, Η Αράχνη Αισθάνεται κάποιος ότι μετά την πρώτη φοβική περίοδο του κορωνοϊού η ελληνική κοινωνία επανέρχεται στις παλιές κακές συνήθειές της. Στο επίκεντρο των επιθέσεων βρίσκεται (πλην των ανθρώπων της όποιας εξουσίας) η […]

Κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι θαυματοποιοί των παρασκηνίων όταν φορτώνουν στην πλάτη κάποιου θεού τις κάλπικες υποσχέσεις των σωτήρων Αργύρης Μαρνέρος, «Ecce homo» Ακόμα και τώρα, λίγες μόνο μέρες μετά τον απεγκλεισμό μας και πριν μπούμε στην όποια κανονικότητα, αποδεικνύουμε καθημερινά και σε κάθε ευκαιρία ότι δεν έχουμε απαλλαγεί από τα [εθνικά μας;] ελαττώματα. Παρα-μένουμε […]

Του σύμπαντος παρένθεση ο βίος παρένθεση που αν βγάλεις και την πλήξη που σέρνεται εντός μας ισοβίως τότε η έναρξη συμπίπτει με τη λήξη Νίκος Μοσχοβάκος «Ζεύξη Ασωμάτων» Η Αβατάρα[Avatara], ως ενσάρκωση/φανέρωση του Καλού Θεού, φαίνεται – για άγνωστους προσώρας λόγους – ότι πήρε τη μορφή του Κακού Ιού, κινούμενη στον μέχρι πρότινος χώρο του Αδιανόητου. Κάτι […]

Ολοι ας μάθουν κι ας ξέρουν πως όποιος έχει το φόβο και την ασχήμια υπερβεί και αναιρέσει δεν υπάρχει τίποτα να τον γυρίσει πίσω εκεί Αντώνης Μακρυδημήτρης, Μέρες 2020 Το νέο Κράτος που θ’ αναδειχθεί, μετά τον πλήρη έλεγχο του Κορωνοϊού, σε αγαστή -ελπίζω- συνεργασία και αμοιβαία εμπιστοσύνη με τους απεγκλωβισμένους [σοφότερους;] πολίτες, θα διαμορφώσουν […]

Τ’ απρόοπτα κατά κανόνα άλλους τους αιφνιδιάζουν κι άλλους τους εκστασιάζουν Ν. Μοσχοβάκος, Ζεύξη Ασωμάτων Ο υποχρεωτικός αλλά αναγκαίος εγκλεισμός/απομονωτισμός λόγω της Πανδημίας μάς έδωσε την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα. 1. Πρώτο θέμα αναστοχασμού: η σχέση μας με την Πατρίδα. Αναρωτιέμαι όταν αναφερόμαστε στα προβλήματα της χώρας μας, της Ελλάδας, αν έχουμε στο […]

Πάει καιρός που μιλάω με σύμβολα, με αλληγορίες και με παραβολές Οχι από φόβο μήτε από αλαζονεία Είναι οι καιροί οργισμένοι κι αδυσώπητοι κι εγώ δεν έχω χρόνο για ωδές και μεγαλεία   Δημήτρης Πιστικός, Οι Αχαιοί στη Ρώμη Μέσα στον γενικό χαμό, τις αναπάντεχες ανασφάλειες, τους αρχέγονους φόβους, τις μυστηριακές δοξασίες, τα νέα διακυβεύματα, […]

Στους χρονίως πάσχοντες πρέπει να λογίζονται και οι εξαρτημένοι από δόγματα, κύριο σύμπτωμα των οποίων είναι αθεράπευτες και επικίνδυνες αυταπάτες Ν.Γ. Μουρτζούχος, Οδοιπορικό ιδεών Το κοινωνικό σώμα στην Ελλάδα είχε δεχτεί βία και καταπίεση και είχε παραγάγει γενικευμένη ανομία χωρίς αίσθηση Κακού, ενοχής ή ευθύνης. Ολοι κινούνταν στα άκρα και του (δικού τους) φόβου και […]

Των κρυφών νοημάτων το μήνυμα να διακρίνω Και ν’ αποφασίσω τι θα κάνω μετά Αντώνης Μακρυδημήτρης, Μέρες 2020 Η λαϊκότητα αποτελεί ως γνωστόν πηγαία έκφραση του λαϊκού αισθήματος και του λαϊκού πολιτισμού, ενώ ο λαϊκισμός συνιστά ειδική συμπεριφορά της εξουσίας που απευθύνεται στο ανώνυμο πλήθος με αιχμές τη διαστρέβλωση της αλήθειας, την ισοπέδωση της αξιοκρατίας, […]

Σαν τον Κυναίγερο, τον αδελφό του Αισχύλου Ξέρετε … Μπήγει τα δόντια στο σκαρί ελπίζοντας να ματαιώσει, λέει, την αναχώρηση Να ματαιώσει πώς; ένας προς όλους; Την αναχώρηση την είχε δεδομένη. Πάλευε την καθυστέρηση μονάχα να κερδίσει Αντ. Φωστιέρης, Ετσι κι εμείς Η αβεβαιότητα, με την έννοια της αδυναμίας πρόβλεψης, θα μας ταλανίζει, ως Πολιτεία, […]

Ούτε να φοβάσαι το θάνατο, ούτε να τον αποζητάς. Η κατανόηση της αντικειμενικής ροής των πραγμάτων απαλλάσσει τη σκέψη από ιδεοληπτικές παραφορές και υποκειμενικές φρικιάσεις Ν.Γ. Μουρτζούχος, Οδοιπορικό ιδεών Ολοι έχουμε λίγο – πολύ συνειδητοποιήσει ότι η Επόμενη [μετά τον έλεγχο(;) του κορωνοϊού] Μέρα δεν θα μας επαναφέρει ακριβώς στην προτέρα κατάσταση. Και βέβαια δεν […]

Ηταν ένας σωρός άχρηστα πράγματα τρύπια και λερωμένα ρούχα σίδερα σκουριασμένα παλιά παπούτσια και καπέλα Μετά κάτι άρχισε να σαλεύει κάτω από τα σκουπίδια, ένα πλάσμα ζωντανό, μία υποψία Σπ. Κατσίμης, Υποψία Είναι βέβαιο ότι ζούμε σε περίοδο πολλαπλών κρίσεων. Χάνουμε -ανάμεσα στα άλλα – και την κοινωνικοπολιτικοϊδεολογική μας ταυτότητα. Το έχω ξαναγράψει. Αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, […]

Ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας δήλωσε ότι η μάχη άρχισε όταν η συμμορία των ληστών, που ήταν μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς, επιτέθηκαν σε ομάδα αστυνομικών, που ήταν μεταμφιεσμένοι σε ληστές. Κατά τη σύγκρουση σκοτώθηκε ένας ληστής Κ. Καλαπανίδας, Αστυνομικό δελτίο Η βία και η ανομία έχουν μπει στην καθημερινότητά μας. Δεν έχει πλέον τόσο νόημα να βρούμε […]

Οι γέροντες της πλατείας συλλογίζονται πως αυτό που πίστευαν ότι υπήρχε όλο και διαφεύγει Δεν βλέπουν πια τα πράγματα Αρχαιολογούν τα σχήματα που αφήνουν οι σκιές τους Κ. Καλαπανίδας, Φθινόπωρα γερόντων Υπάρχουν μερικά κόμματα που ισχυρίζονται ότι κατέχουν «το Κλειδί του Σύμπαντος», μία Grande Idée με παγκόσμια και διαχρονική αξία. Ενώ απλώς «σκέπτονται με σκέψεις» […]

Εξω ηχούν τα τύμπανα Καπνίζουν τα κανόνια και μέσα του θώκου οι έριδες διχασμούς επωάζουν Θ. Βλασσόπουλος, «Διχασμοί» Πρέπει να συνεννοηθούμε και με τους μεν και με τους δε. Στο Κράτος Δικαίου το Κράτος υπόκειται / υποτάσσεται στο Δίκαιο, το οποίο με τη σειρά του έχει και παιδαγωγική λειτουργία καθώς πείθει τους πολίτες για την […]

Την ώρα που οι άνθρωποι, μπερδεμένοι στα πάθη τους, σκότωναν και σκοτώνουνταν, δέρναν και δέρνουνταν…. τα στάχυα… έγερναν στη γης το λαιμό τους να θεριστούν Νίκος Καζαντζάκης, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται Τα  Πολιτεύματα δεν διακρίνονται από τις a priori διακηρύξεις τους αλλά από την εφαρμογή των αρχών στην πράξη. Είναι όμως δυνατό μέσα σ’ ένα Πολίτευμα […]

Μορφωμένος είναι ο άνθρωπος που έχει μάθει να κυριαρχεί στον εαυτό του, που είναι απαλλαγμένος από τις αντιλήψεις της αγέλης, που μπορεί να ασκεί αυτοκριτική και να έχει δική του γνώμη, όσο κι αν διαφέρει από των άλλων, ένας άνθρωπος που στηρίζεται στις προσωπικές του πεποιθήσεις και στα προσωπικά του ιδεώδη, αντί ν’ αφήνει να […]

Ο κυνηγός έχει βάλει τα σημάδια του. Γιατί να φύγω; Θα εξακολουθεί να με κυνηγάει Nadia Anjuman, Το κόκκινο σκούρο λουλούδι Τα τελευταία γεγονότα σε ΑΣΟΕΕ και Πολυτεχνείο μου γέννησαν μία σκέψη-απορία. Μήπως η αυταρχικότητα προκαλεί τη θεσμική χαλάρωση/ανατροπή κι αυτή με τη σειρά της τη νέα αυταρχικότητα; Μήπως δηλαδή η διακυβέρνηση Σαμαρά κυοφόρησε τη […]

«Ολος ο κόσμος επικαλείται την αλήθεια ενώ λέγοντας “ψεύδομαι” είναι το μόνο αληθινό πράγμα που μπορούμε να πούμε». Jean Giono, «Ο κύριος Μακιαβέλι» Διάφορα πρόσφατα «γεγονότα»[;], μάλλον happenings, όπως π.χ. η υπόθεση απαγορευμένου «Τζόκερ»-σινεμά και επιτρεπόμενης  Monty Python-παρέλασης, πέραν της παραπολιτικής τους διάστασης, έθεσαν κι ένα ευρύτερο ζήτημα της Ηθικής [κοινωνικής αλλά και αντικοινωνικής]. Τι […]

  Πίστεψες στη διαφάνεια των πραγμάτων, στην αρετή των υποσχέσεων, στην απολυτότητα των ονείρων, στην ανοιχτή καρδιά που προλέγει το μέλλον… Λουκάς Αξελός, Τελευταία Πατρίδα Μπορούμε να μιλάμε επί ώρες, μέρες, χρόνια για την έννοια της Αριστεράς, για την ιστορία της Αριστεράς, για τα λάθη της Αριστεράς, για την κρίση της Αριστεράς και βέβαια για […]

Δεν είμαι κομιστής συναλλαγματικών, είμαι κομιστής αποχρώσεων Jean Giono, O κύριος Μακιαβέλι ή η αποκάλυψη της ανθρώπινης καρδιάς Επειδή οι δημοσκοπήσεις επιμένουν να θέτουν το ερώτημα «ποιος είναι ο καταλληλότερος Πρωθυπουργός;» αντί του – κατ’ εμέ – ορθότερου «ποιος πολιτικός έχει τα ψυχοπνευματικά προσόντα Ηγέτη;» θεωρώ χρήσιμο να φωτίσουμε κι αυτή την πτυχή της ευρύτερης προσωπικότητας όσων […]

Οι εταιρείες προμήθειας έχουν επιδοθεί σε ένα μπαράζ προσφορών και νέων προϊόντων n Τέσσερα μυστικά από τη ΡΑΕ για την επιλογή παρόχου

Η βροχή ξεπλένει τις ιδέες Το χιόνι τις μετατρέπει σε πούπουλα που σκεπάζουν τη γύμνια μας μόνο για λίγο Λουκάς Αξελός, Τελευταία πατρίδα Δεν το βάζουν κάτω ορισμένοι δήθεν αριστεροί δια[γ]νοούμενοι. Συνεχίζουν τις εμμονικές τους προσεγγίσεις, τις ιδεοληπτικές κορόνες αισιοδοξίας, τις μονόπλευρες ερμηνείες των ιστορικών γεγονότων, τις αποτυχημένες αναλύσεις του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι και κυρίως τις […]

Είναι φορές που τα λόγια φοριούνται κατάσαρκα, κυκλοφορείς μ’ αυτά, σαν να ‘ταν ρούχα, ανυποψίαστος, ώσπου μια μέρα στο βάθος της τσέπης ανακαλύπτεις το ξεχασμένο σημείωμα ή ένα κουμπί για να θυμάσαι πως οι ιδέες δεν παλιώνουν ποτέ και δεν φθείρονται… Γιάννης Ιωσηφέλλης, «Ετοιμότητα» Επειδή θα ανοίξει και πάλι ο διάλογος[;] για τη μετεξέλιξη/μετασχηματισμό/μετάβαση των […]

Στίχοι ξυπόλητοι διατρέχοντας το ατέλειωτο αλφαβητάρι   Προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα εμπόδια που στήνουν   πληγωμένα αισθήματα από εκμυστηρεύσεις καταγόμενα   Μακριά από επετειακές εκδηλώσεις   με καταθέσεις στεφάνων…   Τάσος Πορφύρης,Στίχοι ΙΙ Πριν αρχίσεις τον αγώνα [του] δρόμου ίσως να πρέπει να δεις ποιον δρόμο έχεις/είχες μέχρι τώρα διαλέξει και γιατί. Ετσι μπορεί κάποιος […]

Ζωή δεν είναι να μιλάς με μάσκα στους ανθρώπους και μέσα σου να τους μισείς θέλοντας το κακό τους Αικ. Αεράκη, Ζωή δεν είναι… Πολλοί που ακούσανε ή διαβάζανε τις ομιλίες των περισσότερων υποψηφίων, όταν τελείωνε το κείμενο, δεν θυμούνταν τίποτα, δεν συγκρατούσαν τίποτα. Ολα λόγια του αέρα και 10-20 λέξεις και τσιτάτα άνευ ουσίας […]