Μητσός Μιχάλης

Δύο αναγνώστες της Corriere della Sera έστειλαν τις προάλλες e-mail στον διευθυντή της εφημερίδας με τα οποία τον ρωτούσαν γιατί, κατά τη γνώμη του, τώρα που η Ουκρανία αντιμετωπίζει τόσο μεγάλες δυσκολίες δεν γίνεται στην Ιταλία καμιά διαδήλωση αλληλεγγύης όπως γινόταν με την Παλαιστίνη. Για τρεις λόγους, απάντησε εκείνος. Πρώτον, επειδή πολύς κόσμος έχει χάψει […]

Το ρητό είναι γνωστό, έχει μάλλον αγγλοσαξονική προέλευση, κυκλοφορεί σε διάφορες παραλλαγές, αλλά η ουσία του είναι η εξής: «Αν δεν είσαι φιλελεύθερος όταν είσαι νέος δεν έχεις καρδιά, κι αν δεν είσαι συντηρητικός όταν είσαι γέρος δεν έχεις μυαλό». Οι κινητοποιήσεις για τη Γάζα επιβεβαίωσαν αυτό το ρητό. Οι δημοσκοπήσεις όμως δείχνουν μια άλλη εικόνα: οι σημερινοί νέοι στρέφονται μαζικά προς τη ριζοσπαστική, λαϊκιστική, συχνά ακραία Δεξιά. Πώς εξηγείται το φαινόμενο αυτό; Και τι προαναγγέλλει;

Ο ίδιος πρωθυπουργός που ετοιμάζεται να ανακοινώσει αύριο στη ΔΕΘ φοροελαφρύνσεις με «δημογραφικό πρόσημο» σε μια προσπάθεια δημιουργίας αναχωμάτων στον «δημογραφικό κατήφορο»

«Ξαναρχόμαστε»! «Ορκίσου!» του λέει ο άλλος, μην μπορώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό του, κι ο δικός μας πετάει τη βόμβα: «Περίμενε τον Νοέμβριο»!

Στον έναν πόλεμο, ο εισβολέας γίνεται δεκτός με χειροκροτήματα και κόκκινο χαλί από τον πρόεδρο της μεγαλύτερης υπερδύναμης στον κόσμο, ο οποίος ανταλλάσσει καλαμπούρια μαζί του, τον φιλοξενεί στο αυτοκίνητό του κι ύστερα από τρεις ώρες κουβέντας εγκαταλείπει τόσο τις απαιτήσεις του για κατάπαυση του πυρός όσο και τις απειλές του για επιβολή νέων κυρώσεων. […]

Το μακρινό 2002, έναν μήνα μετά τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ όπου οι Δημοκρατικοί έχασαν την πλειοψηφία και στη Γερουσία, ο Μπιλ Κλίντον είπε σε μια ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης πως «όταν οι άνθρωποι νιώθουν ανασφάλεια, προτιμούν έναν ισχυρό ηγέτη που έχει άδικο από έναν αδύναμο ηγέτη που έχει δίκιο». Η παρατήρηση αυτή εξακολουθεί να ισχύει. Και εξηγεί εν μέρει – αλλά μόνο εν μέρει – την αργή, αλλά σταθερή, δύση του άστρου του φιλελευθερισμού.

Δεν πρόκειται για καινούργιο φαινόμενο ούτε περιορίζεται ασφαλώς στην Ελλάδα. Η ηχηρή απουσία όμως της ευγένειας τόσο από τον πολιτικό διάλογο όσο και από την καθημερινότητα στους δρόμους είναι όλο και πιο οδυνηρή, όλο και πιο ενοχλητική, όλο και πιο επικίνδυνη. Θα μπορούσε άραγε η συγκεκριμένη αυτή αξία, το θεμέλιο κάθε ηθικής, το «άλφα και το ωμέγα», να σώσει τις απειλούμενες δημοκρατίες μας;

Eίναι εύκολο να κάνουμε πλάκα, να δίνουμε έμφαση στις υπερβολές, να εξηγούμε με στόμφο γιατί το #MeToo πάει, τελείωσε, μια μόδα ήταν, ένα ξέσπασμα. Κι έρχεται η δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη, κι ακούμε την αγόρευση του εισαγγελέα που μέτρησε όχι μία και δύο, αλλά 38 αντιφάσεις στη μία καταγγέλλουσα, και πληροφορούμαστε τις απορίες του για […]

Ενα φαινόμενο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: οι «φτωχοί εργαζόμενοι»

O Eχούντ Μπάρακ είναι οκτώ χρόνια μεγαλύτερος από τον Νετανιάχου και τον ξέρει από μικρό. Δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι ο ισραηλινός πρωθυπουργός σαμποτάρισε τη συμφωνία για τους ομήρους προκειμένου να συνεχιστεί ο πόλεμος στη Γάζα επειδή ήξερε ότι μόλις τελείωνε ο πόλεμος θα έπρεπε να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη. Από την άλλη πλευρά τον θαυμάζει για τη διαχείριση των πρώτων ημερών του πολέμου κατά του Ιράν. Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει στη συνέχεια. Γιατί, όπως λέει σε μια συνέντευξή του στους «Times», η ανατροπή του καθεστώτος της Τεχεράνης είναι ευσεβής πόθος.

Nα λοιπόν που αποδεικνύεται ότι τα Τέμπη δεν ήταν το πιο δύσκολο θέμα που είχε να αντιμετωπίσει αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση. Εκεί, οι παλινωδίες της αντιπολίτευσης της επέτρεψαν να βγει στην αντεπίθεση, έστω κι αν για τη, μάλλον εύκολη, περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου ο υπουργός Δικαιοσύνης είχε την ατυχή έμπνευση να ανασύρει μια εντελώς […]