Αυτήν τη φορά οι πρωτοφανείς σε συμμετοχή και ένταση αγροτικές κινητοποιήσεις, δεν εντάσσονται στις εθιμικές ετήσιες διεκδικήσεις. Υπάρχει απόγνωση για τη συνειδητοποίηση της μη βιωσιμότητας του κλάδου. Κι αυτή συνοδεύεται από οργή εξ αιτίας της τιμωρίας δικαίων και αδίκων για τα ανομήματά του όζωντος ΟΠ-ΕΚΕΠΕ. Αυτή τη φορά δεν έχουμε τα συνήθη «πανωγραψήματα» και τα «πολυώροφα χωράφια». Έχουμε την καταλήστευση εκατομμυρίων από αδίστακτους επιτήδειους με τη συμμετοχή κρατικών υπηρεσιακών δομών, με την κάλυψη ή και συμμετοχή πολιτικών προϊσταμένων.
Την ελληνική γεωργία χαρακτηρίζει παραγωγική αποδιάρθρωση. Σε αντιδιαστολή με το φαινόμενο αυτό, το σύνολο των λοιπών κρατών μελών της Ε.Ε. αντιμετωπίζοντας με λιγότερους αναλογικά πόρους τους ίδιους κανόνες που απορρέουν από την Κ.Α.Π. κατάφεραν να διαμορφώσουν ένα εξωστρεφές παραγωγικό μοντέλο διασφαλίζοντας σημαντική προστιθέμενη αξία στην παραγωγή τροφίμων. Βασική αιτία η αντιμετώπιση των ενισχύσεων όχι ως βασικού εργαλείου άσκησης γεωργικής πολιτικής, αλλά η κατασπατάλησή τους με κριτήρια και λογικές πελατειακών σχέσεων που οδήγησαν στην απώλεια ευκαιριών εκσυγχρονισμού της γεωργίας, την απομάκρυνση από την παραγωγή και τον εκμαυλισμό μεγάλης μερίδας του αγροτικού κόσμου.
Η κατασπατάληση των πόρων με κριτήρια αδιαφανή, πελατειακά, με συστηματική αδιαφορία στην τήρηση των κοινοτικών κανόνων, δίνει στην Ελλάδα τη θλιβερή πρωτιά στην επιβολή καταλογισμών.
Εδώ και χρόνια έχουμε όλοι εξοικειωθεί με την ιδέα μιας ελληνικής γεωργίας που δεν μπορεί να συντηρηθεί χωρίς απαλλαγές, ελαφρύνσεις, αποζημιώσεις και πλουσιοπάροχες ενισχύσεις από την ΕΕ.
Αρνούμαστε δε να συμβιβαστούμε με την ιδέα της διαρκούς μείωσης των ευρωπαϊκών πόρων που κάποια στιγμή θα μηδενιστούν, τουλάχιστον οι προοριζόμενοι για τις άμεσες ενισχύσεις.
Ήρθε η ώρα να χαράξουμε μια εθνική πολιτική για τον πρωτογενή τομέα, μακριά από τις παθογένειες και τα διαρθρωτικά αδιέξοδα που μας έφεραν ως εδώ.
Άλλωστε οι καλές πρακτικές, σε πείσμα του κανόνα, δείχνουν το δρόμο.
Τα ποιοτικά προϊόντα δε μπορεί παρά να είναι επώνυμα, ταυτοποιημένα, πιστοποιημένα από αξιόπιστους μηχανισμούς πιστοποίησης και ελέγχου, που διασφαλίζουν συνεχώς την εμπιστοσύνη των καταναλωτών.
Προϋπόθεση μακροχρόνιας οικονομικής βιωσιμότητας του παραγωγού (αγρότη και κτηνοτρόφου) αποτελεί η συμμετοχή του στην πορεία του προϊόντος του από την πρωτογενή παραγωγή του ως τον καταναλωτή, για τη διασφάλιση όσο γίνεται μεγαλύτερου μεριδίου της προστιθέμενης αξίας του. Για να το πετύχει αυτό, απαιτείται η συμμετοχή του σε ισχυρά συλλογικά σχήματα (ομάδες παραγωγών, ενώσεις). Μόνο υγιή και ισχυρά τέτοια σχήματα μπορούν να εξασφαλίσουν οικονομία κλίμακας στα κόστη των εισροών, διαπραγματευτική ισχύ στην αγορά, εφαρμογή καινοτομίας, διενέργεια εφαρμοσμένης έρευνας, διασφάλιση συνέπειας στη διάθεση, σταθερότητα στην ποιότητα, τη μορφή και τις ποσότητες –προϋποθέσεις εξωστρέφειας και ανταγωνιστικότητας.
Η οργανική σύνδεση της αγροτικής παραγωγής με την τουριστική αγορά θα δημιουργήσει μια καινούργια μορφή εξωστρέφειας και εξαγωγών των ελληνικών προϊόντων. Η ταύτιση του προϊόντος με τον τόπο παραγωγής του εξασφαλίζει αμοιβαίο όφελος μοναδικότητας σε τουρισμό και γεωργία.
Τέλος, βασικός παράγοντας επιτυχίας είναι η σοβαρή επένδυση στην έρευνα και την καινοτομία που με τη σειρά τους εγγυώνται την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων.
*Ο Σπύρος Δανέλλης είναι πρώην βουλευτής Ηρακλείου και Ευρωβουλευτής
