Αναζήτηση
Δεν τελειώνει εδώ το «μπαράζ» των – καθαρά! – προεκλογικών παροχών του προέδρου Κυριάκου. Δεν τελειώνει δηλαδή με τα επιδόματα για το ένα ενοίκιο στο τέλος του χρόνου και τα κατοσταρικάκια στους χαμηλοσυνταξιούχους. Κάτι κυβερνητικές πηγές που είχαν την καλοσύνη να ενημερώσουν κι εμένα, μου ανέφεραν χθες ότι «θα υπάρξουν και άλλες στοχευμένες παρεμβάσεις» το αμέσως επόμενο διάστημα. Ητοι, μέσα στον Μάιο και ως τα μέσα Ιουνίου. Μια πρώτη γεύση είναι αυτό που ήδη ακούγεται για επιδοτήσεις στο ρεύμα, και μάλιστα αναδρομικού χαρακτήρα. Το μόνο ερώτημα που υπάρχει ως προς αυτό το τελευταίο είναι αν θα δοθούν (οι επιδοτήσεις) από τον κρατικό κορβανά ή θα χαρατσώσουν τους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας…
Η πρώτη εκδοχή είναι η εύκολη. Τα 5,7 δισ. του υπερπλεονάσματος να είναι καλά. Η δεύτερη ενέχει κινδύνους – ανοίγει την πιθανότητα ενός νέου πολέμου με τη διαπλοκή, και δεν είμαστε για τέτοια τώρα…
Το ταμείο της… πρώιμης ΔΕΘ
«Και μετά, και μετά;», ρώτησα με ενδιαφέρον, ανάλογο του γνωστού ανεκδότου με την αρκούδα και τον κυνηγό, τις πηγές.
«Μετά», μου ανέφεραν σοβαρά σοβαρά οι πηγές οι λαλέουσες, «ο πρόεδρος θα κάνει ταμείο». Τουτέστιν, θα «μετρήσει» αν η τακτική της… πρώιμης ΔΕΘ έφερε αποτελέσματα και τι είδους αποτελέσματα θα είναι αυτά. Διότι, αυτό δεν το λένε οι πηγές, εγώ το λέω, οι παροχές που σταδιακά ανακοινώνονται έχουν έναν και μόνο στόχο: να αναστρέψουν το βαρύ κλίμα εις βάρος της κυβέρνησης και προσωπικά του προέδρου Κυριάκου, ο οποίος ηγείται της κυβέρνησης.
Να ακούσει, ας πούμε, ο χαμηλοσυνταξιούχος ότι τον Νοέμβριο – τον Νοέμβριο, ρε παιδιά, σε έξι μήνες από τώρα! – θα πάρει 250 ευρώ και με το που θα το ακούσει αυτό θα τα ξεχάσει όλα. Ακρίβεια, ταλαιπωρία, κακοπέραση, και θα τρέξει, όσο, τέλος πάντων, τον βοηθούν τα πόδια του, να χωθεί στη ζεστή αγκαλιά του Κυριάκου! Πραγματικά, όποιος το σκέφτεται αυτό έχει μεγάλη φαντασία. Αλήθεια…
«Δώσε και σώσε»
Βέβαια, η απόφαση του προέδρου Κυριάκου να ακολουθήσει την πεπατημένη, ήτοι, την παροχή επιδομάτων, προκειμένου να βελτιώσει την εικόνα του και την εικόνα της κυβέρνησής του, δεν είναι δα και καμία πρωτοποριακή πολιτική. Δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα ο άνθρωπος, δεν βρήκε τον δρόμο για τις Δυτικές Ινδίες, ούτε παρατήρησε εξωπλανήτες που μπορεί πάνω τους να έχει αναπτυχθεί ζωή. Οχι. Και άλλοι στο παρελθόν έχουν εφαρμόσει ανάλογες πολιτικές. Δεκαετίες τώρα, η ίδια δουλειά.
«Δώσε και σώσε», είναι το σύνθημα. Για την ακρίβεια, «δίνω και δώστε / σώστε»! Δίνω λεφτά, δώστε ψήφο! Και μη μασάτε, ότι τους είχε πιάσει και εκείνους στο παρελθόν, και τούτον εδώ τώρα, ο πόνος για κοινωνικό μέρισμα και άλλα τέτοια, φιλάνθρωπα, για τον λαό που υποφέρει. Καμία σχέση.
Διότι αν διαπιστώνεις ότι οι φόροι, και κυρίως οι οριζόντιοι, που είναι και οι πιο άδικοι, φέρνουν περισσότερα χρήματα από όσα έχει ανάγκη ο κρατικός κορβανάς, μειώνεις τους φόρους. Λ.χ., όταν παγκοσμίως οι τιμές του πετρελαίου έχουν πάρει εδώ και μήνες τον κατήφορο, δεν γίνεται στην Ελλάδα οι τιμές στα καύσιμα να παραμένουν στα επίπεδα που είχαν φτάσει προ τριετίας. Μειώνεις λοιπόν τον ειδικό φόρο κατανάλωσης που έχεις επιβάλει και πέφτουν οι τιμές. Μη μου λες λοιπόν ότι το υπερπλεόνασμα σχηματίστηκε διότι αποδίδει η οικονομική πολιτική σου. Σχηματίστηκε διότι με χαράτσωσες. Κανονικά και χωρίς έλεος!
Τα μαθήματα από το παρελθόν…
Ναι, ξέρω, ο αντίλογος είναι ότι, ακόμη κι έτσι, σημασία έχει ότι ένα τμήμα του πλεονάσματος επιστρέφει στα ασθενέστερα εισοδηματικά τμήματα της κοινωνίας ως κοινωνικό μέρισμα. Μπράβο. Αλλά ας έχουν κατά νου όσοι χειρίζονται με αυτές τις χειρουργικές μεθόδους το εκλογικό σώμα ότι σε άλλους πέτυχε το κόλπο και σε άλλους όχι!
Κορυφαία περίπτωση, νομίζω, η φάση με τον Κώστα Σημίτη, πρωθυπουργό το 2003. Πήγε στη ΔΕΘ την κανονική, Σεπτέμβρη μήνα (όχι… πρόωρη, τον Απριλομάη του Κυριάκου), και εξήγγειλε παροχές ύψους περίπου 3,6 δισ. Παροχές, δε, για όλους. Υπαλλήλους, αγρότες, συνταξιούχους, μικρομεσαίους – πάρε, κόσμε!
Εκείνη την εποχή το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει ήδη την κάτω βόλτα, η ΝΔ προηγούνταν ελαφρά στις δημοσκοπήσεις και οι παροχές είχαν στόχο να ανακόψουν αφενός το κλίμα της αμφισβήτησης του ΠΑΣΟΚ και αφετέρου την ανοδική τάση της ΝΔ του Κ. Καραμανλή. Τις πρώτες ημέρες, διαφάνηκε μια τέτοια τάση. Μέσα στον Οκτώβριο, το θετικό κλίμα που δημιούργησαν οι εξαγγελίες εξανεμίστηκε. Και περί τα τέλη Νοεμβρίου το… κλήμα το είχε φάει πια ο γάιδαρος. Το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν πίσω από τη ΝΔ, σε όλες τις έρευνες, από 10 έως 15 μονάδες!
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Κ. Σημίτης αποφάσισε να αποχωρήσει από την πολιτική, έχρισε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ τον Γ. Παπανδρέου και τον Μάρτιο του 2004, μόλις έξι μήνες μετά τις θηριώδεις παροχές του Κ. Σημίτη στη ΔΕΘ, το… αχάριστο εκλογικό σώμα εξέλεξε πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή!
Η Ιστορία διδάσκει, αρκεί να είσαι δεκτικός στα μαθήματα…
…και το «μαξιλάρι» του Αλέξη
Επίσης, επειδή τα διάφορα… ΦΕΚ, έντυπα και ηλεκτρονικά, αποθεώνουν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, η οποία απέφερε το υπερπλεόνασμα, που επέτρεψε τις εξαγγελίες των 1,1 δισ., νομίζω ότι καλόν είναι να θυμούνται και το τέλος που είχε ένας άλλος που… αυτοαποθεωνόταν για το υπερπλεόνασμα που είχε επιτύχει. Αλέξης Τσίπρας το όνομα του παλικαριού, πρωθυπουργός για 4½ χρόνια. Αυτός επαίρετο ότι το δικό του πλεόνασμα είχε φτάσει τα… 37 δισ. «Μαξιλάρι» το είχε ονομάσει. Και το θεωρούσε μέγα επίτευγμα ότι το δημιούργησε, αδιαφορώντας για το πώς το δημιούργησε – ακόμη κλαίνε οι μικρομεσαίοι και οι επαγγελματίες κάθε κατηγορίας από το άγριο χαράτσωμα που υπέστησαν!
Και ακόμη τον δέρνουν και οι πολάκηδες που του φωνάζουν, χαράτσωσες τον κόσμο ανελέητα, αντί να το μοιραστείς για να τους ανακουφίσεις κάπως. Διότι αν το μοιραζόσουν, δεν θα χάναμε στις εκλογές «πολλά με λίγα»…
Κι αυτό ιστορικό παράδειγμα είναι, που λογικά έπρεπε να διδάσκει…
Πολιτικό παράδοξο
Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι έλασσον. Εδώ και περίπου έναν μήνα βομβαρδιζόμαστε από δημοσκοπήσεις κάθε λογής, μικρές, μεγάλες, μεσαίες, τα χαρακτηριστικά των οποίων είναι τα ακόλουθα:
n η ΝΔ επανέκτησε τις δυνάμεις της και ήδη κατακτά ποσοστά μεγαλύτερα και από αυτά των ευρωεκλογών
n συνεχώς διευρύνεται η διαφορά της από το δεύτερο κόμμα, που δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, που λέει και πέντε πράγματα και δυνητικά θα μπορούσε να αποτελέσει αξιόμαχο αντίπαλο της ΝΔ, αλλά το μονοπρόσωπο κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία σκίζει
n ο πρόεδρος Κυριάκος παραμένει η κυρίαρχη προσωπικότητα μεταξύ όλων των πολιτικών αρχηγών
n παγιώνεται το πολιτικό δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος»
n όλοι χάνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, εκτός από τη ΝΔ που εισπράττει (σχεδόν) από παντού.
Πώς συμβιβάζονται όμως όλα αυτά τα (υπερθετικά) συμπεράσματα με το αγωνιώδες «μπαράζ» των οικονομικών παροχών, οι οποίες εξαγγέλλονται, και των υπολοίπων, που παίρνουν σειρά, αφού ΝΔ και Κυριάκος σκίζουν;
Και πώς συμβιβάζονται, επίσης, με τις αναφορές (που μάλλον τους… ξεφεύγουν) από το Μέγαρο Μαξίμου, ότι στόχος όλων αυτών είναι η «ανάταξη» της εικόνας του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης; Συμπέρασμα – δικό μου: πάλι με τη γίδα στην πλάτη πιάνονται οι δημοσκοπήσεις…
