Πάλι ο θάνατος πεθαίνει

Πάλι ο θάνατος πεθαίνει

Σαν εκείνος ο διαβάτης

Που μας έβρισε και φεύγει

Σαν το φυτό που δε βλασταίνει πια

Τώρα που δεν το τρώμε

Σαν τα σκουλήκια

Που εξαφανίστηκαν και που να θέλαμε

Δε μας είναι βολετό

Ν’ ανακαλύψουμε

Σαν το τραγούδι

Που δεν είναι πια τραγούδι

Δεν το μαθαίνουμε απ’ τα πουλιά

Αλλά έγινε φωνή ολάκερα δική μας

Ω το τραγούδι της ζωής

Που μας σηκώνει όρθιους

*Από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Σαραντάρη Στους Φίλους μιας άλλης χαράς, 1940.

Τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη είναι τα τραγούδια της ζωής που μας σηκώνουν όρθιους.

Είναι εκείνα που υπερβαίνουν την πεζότητα της καθημερινότητας και τη φθορά.

Εκείνα που συνιστούν μια μαρτυρία αγωνιστικής και αισιόδοξης στάσης απέναντι στη ζωή.

Εκείνα που φανερώνουν την αξία της αέναης δημιουργίας.

Εκείνα, εντέλει, που μας λυτρώνουν από το άγχος του θανάτου.