Τον Σεπτέμβριο του 2004 και τον Μάιο του 2005, η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (National Oil Corporation – NOC) του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη προχώρησε σε δύο κύκλους παραχωρήσεων για την εξερεύνηση και την εκμετάλλευση χερσαίων και υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Οι προκηρύξεις συνοδεύονταν από χάρτη παραχωρήσεων στον οποίο περιλαμβανόταν αρίθμηση οικοπέδων τα οποία έφθαναν μέχρι τη Γαύδο και την Κρήτη, βορείως της μέσης γραμμής Ελλάδας – Λιβύης, άρα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Η Αθήνα προχώρησε, τον Οκτώβριο του 2004, στην επίδοση ρηματικής διακοίνωσης προς την Τρίπολη, η οποία δεν απαντήθηκε. Πτυχές της υπόθεσης είχαν δημοσιοποιηθεί σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» στις 15 Μαρτίου 2006, με τίτλο «Ο ύπνος της Ελλάδος οδήγησε τη Λιβύη στη Γαύδο», το οποίο όπως ήταν αναμενόμενο είχε προκαλέσει εντονότατο ενδιαφέρον και αντιδράσεις.

Υπό το φως δε των σημερινών εξελίξεων και την υπογραφή, στις 27 Νοεμβρίου, του Μνημονίου Συναντίληψης Τουρκίας – Λιβύης επί των Θαλασσίων Δικαιοδοσιών στη Μεσόγειο, τα γεγονότα εκείνης της περιόδου αποκτούν βαθύτερη σημασία.

Το Βήμα της Κυριακής παρουσιάζει και αναλύει:

Το ιστορικό των διπλωματικών διενέξεων με τη Λιβύη και τον άξονα Ακγυρας – Τρίπολης

Το έγγραφο-φωτιά από το 2006 για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών

Η ένταση με τη Λιβύη ξεκινάει από το… 1973

Η συμπόρευση Αγκυρας – Τρίπολης αναφορικά με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας

Η «αμφίθυμη» Αίγυπτος και το Καστελλόριζο

Οι δισταγμοί και για νησίδες στην Κρήτη

Οι νίκες της Λιβύης στη Χάγη και οι καθυστερήσεις με την Ιταλία

Διαβάστε περισσότερα στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Αγγελου Αλ. Αθανασόπουλου στο «Βήμα της Κυριακής»