Την τέταρτη κατά σειρά καταδρομική επίθεση πραγματοποίησαν μέλη του Ρουβίκωνα.

Στις 13.35 μια ομάδα ατόμων μπήκε στο κτίριο που βρίσκεται στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας 23 και ανέβηκε στον 3ο όροφο στα γραφεία της πρεσβείας της Βραζιλίας όπου πέταξε μπογιές.

Σε ανάρτηση που έκαναν σε ιστοσελίδα του αντεξουσιαστικού χώρου ανέφεραν μεταξύ άλλων ότι: «Οι διάφοροι Μουσολίνι που γίνονται πρόεδροι και πρωθυπουργοί φαίνεται να προσπαθούν σκληρά να αλλάξουν το τερέν της αστικής δημοκρατίας ώστε να κερδίσουν πλεονέκτημα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση…Στη Βραζιλία άνοιξε αυτός ο κύκλος ιδιαίτερα επιθετικά. Μετά τον <<αριστερό θρίαμβο>> του Λούλα πριν χρόνια και της Ρούσεφ στη συνέχεια, οι ελπίδες όσων αρέσκονται να εναποθέτουν την αισιοδοξία τους σε εκλογικές νίκες ανά τον κόσμο και <<αντάρτες>> που λογικεύτηκαν, κατέρρευσαν. Οι <<αριστερές κυβερνήσεις>> έχουν παντού το ίδιο μοτίβο.Θα υπηρετήσουν το κεφάλαιο με τη χαρά του νεοφώτιστου, θα δούνε τις πομφόλυγές τους περί δικαιοσύνης να εξανεμίζονται στην οικονομική κρίση, θα απολαύσουν χωρίς μέτρο τα υλικά οφέλη της θέσης τους. Θα αποδειχθούν ψεύτικες, ανίκανες, αδύναμες. Απέναντί τους θα υψωθεί μια μασίφ και αδίστακτη αντιδραστική ελίτ, το ίδιο ή και περισσότερο διεφθαρμένη και ανίκανη αλλά σίγουρα όχι αδύναμη. Από την ορκωμοσία του κιόλας ο Μπολσονάρο υποσχέθηκε απαγόρευση των αμβλώσεων, μεταφορά της πρεσβείας στο Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, καταπολέμηση αριστερών ιδεολογιών και πολιτική ορθότητας. Στη συνέχεια άρχισε να καταργεί εργατικά δικαιώματα, να νομιμοποιεί τη μαύρη εργασία, να παραχωρεί στις εταιρείες-φεουδάρχες τον Αμαζόνιο, να σταματά κάθε περιβαλλοντική προστασία και συμμετοχή της Βραζιλίας σε περιβαλλοντικές συμφωνίες, να ιδιωτικοποιεί τα πάντα. Όλα αυτά μέσα σε μόλις 2 μήνες…»

Επιπλέον υποστηρίζουν ότι «ένα τελευταίο κατόρθωμά του είναι η παράδοση στην Ιταλία του αντάρτη πόλεων στις αρχές της δεκαετίας του 70, Τσέζαρε Μπατίστι ο οποίος ζούσε δεκαετίες στη Βραζιλία και του είχε απονεμηθεί χάρη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σύλληψη του Μπατίστι έγνε στη Βολιβία κατόπιν συνεννόησης της ακροδεξιάς ιταλικής κυβέρνησης και του τελευταίου αριστερού αστέρα στην περιοχή, προέδρου Έβο Μοράλες…»