Οι αποκαλύψεις για την κακοδιαχείριση στη Follie Follie ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι δεν είχαμε να κάνουμε με μια επίθεση κάποιου κακόβουλου ξένου fund που επιβουλεύτηκε το ελληνικό success story όπως ήθελε να αυτοπαρουσιάζεται η εταιρεία της οικογένειας Κουτσολιούτσου.

Αντίθετα, αυτό που έχουμε είναι μια χωρίς προηγούμενο περίπτωση παραβίασης κάθε κανόνα υγιούς επιχειρηματικής συμπεριφοράς.

Για την ακρίβεια ήταν μια πρακτική που μπορεί να θεωρηθεί επιχειρηματικότητα μόνο εάν θεωρήσουμε τα συστήματα τύπου «πυραμίδας» ως «επενδύσεις».

Η εταιρεία συνειδητά υπερδιόγκωνε τα αποτελέσματα, τον τζίρο, τις καταθέσεις και τα κέρδη της για να συνεχίσει να παίρνει μεγάλα τραπεζικά δάνεια.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι υπερδιόγκωσε τεχνητά τον όγκο των εσόδων της κατά σχεδόν 1 δισεκατομμύρια δολάρια, τα αποθέματά της κατά σχεδόν 550 εκατομμύρια δολάρια, τα τραπεζικά διαθέσιμά της κατά 300 εκατομμύρια δολάρια.

Χάρη σε τέτοια στοιχεία μπορούσε να αντλεί μεγάλα δάνεια και να συντηρείται, χωρίς όμως αυτά να αντιστοιχούν σε ανάλογες παραγωγικές πρακτικές.

Η εταιρεία έχει υπαχθεί στις διατάξεις του πτωχευτικού κώδικα και προφανώς τώρα θα ξεκινήσει μια μακρά διαδικασία και δικαστικών αγωγών και διεκδικήσεων από όσους θεωρούν ότι έχασαν επενδύοντας στην εταιρεία.

Ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα είναι αλλού.

Όλον αυτόν τον καιρό κανένας δεν έλεγξε εάν ίσχυε η υπερβολικά ρόδινη εικόνα που παρουσίαζε η εταιρεία;

Από τις τράπεζες έως την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς γιατί δεν υπήρξε καν η υπόνοια ότι κάτι μπορεί και να μην πηγαίνει καλά;

Πώς μπορούσε να γίνεται αποδεκτή μια εικόνα τεράστιων τζίρων στην Ασία και ειδικά στην Κίνα, όταν αυτό δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί από άλλα στοιχεία;

Ολοι βολεύτηκαν

Και τελικά γιατί χρειάστηκε η δραστηριοποίηση ενός μικρού και επιθετικού fund για να αποκαλυφθεί το πρόβλημα, αντί για τη δράση των οργάνων και των ελεγκτικών μηχανισμών που υποτίθεται ότι εγγυώνται ότι δεν φτιάχνονται «φούσκες στην αγορά»;

Μήπως το πρόβλημα ήταν ότι πάρα πολλοί βολεύονταν σε αυτή την κατάσταση; Μήπως βόλευε η εικόνα ενός success stοry ακόμη και εάν αρκετοί γνώριζαν ότι στην πραγματικότητα δεν έστεκε; Μήπως κάποιοι απλώς ήλπιζαν ότι δεν θα έσκαγε τώρα;

Η υπόθεση Follie Follie δεν αφορά απλώς τους μετόχους και τη διοίκησή της. Κυρίως αφορά την εικόνα που δίνουμε ως χώρα ως προς το ποια είναι όντως η ελληνική επιχειρηματικότητα.

Γιατί επενδύσεις στην Ελλάδα, στρατηγικές συμμαχίες και συνέργειες, ανοίγματα στις ξένες αγορές, δεν πρόκειται να υπάρξουν όσο δίνουμε την εικόνα μιας χώρας όπου τόσο το πλαίσιο της εγχώρια αγοράς όσο και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ανέχονται αεριτζήδες και φούσκες.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, σε συγκυρία οικονομικής ανόδου και αναπτυξιακής δυναμικής είχαμε το πάρτι του χρηματιστηρίου όπου η υπερτίμηση περιουσιακών στοιχείων και το «φούσκωμα» οικονομικών μεγεθών και κυρίως προβλέψεων για το μέλλον έγινε επιστήμη.

Όλοι ξέρουμε που κατέληξε με το σπάσιμο της φούσκας και την τεράστια αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος των μικρομετόχων.

Σήμερα το διακύβευμα δεν είναι η μετατροπή των αποταμιεύσεων σε ζεστό χρήμα για χρηματιστηριακές φούσκες.

Σήμερα το διακύβευμα είναι εάν θα μπορέσουμε ύστερα από την καταλυτική εμπειρία των μνημονίων να δείξουμε ότι λειτουργούμε με κανόνες και έλεγχο, ότι δεν μπορεί κάποιος πλέον να εξαπατήσει το επενδυτικό κοινό, ότι όταν καλούμε επενδυτές τους καλούμε να επενδύσουν σε πραγματικές επιχειρήσεις, με πραγματικά έσοδα, πραγματικά διαθέσιμα και πραγματικά οικονομικά αποτελέσματα.

Η σιωπή των αρμοδίων φορέων πάνω σε όλα αυτά, απλώς κάνει τα πράγματα πιο ανησυχητικά.

Τελευταία Νέα