O Τσάρλι Τσάπλιν είχε πει κάποτε πως «το βασικό γνώρισμα ενός μεγάλου ηθοποιού είναι να του αρέσει πολύ ο εαυτός του όταν παίζει έναν ρόλο» κι εκεί φαίνεται πως σκάλωσε με τον Ολυμπιακό ο Ιωάννης Παπαπέτρου!

Δεν ήταν ενθουσιασμένος με τον ρόλο που έπαιζε αυτά τα πέντε χρόνια και (όπως προκύπτει από την απόφασή του) δεν ξετρελάθηκε και με αυτόν για τον οποίο τον προόριζε στη διανομή του καινούργιου έργου ο Ντέιβιντ Μπλατ.

Ξα του, που λένε και στην Κρήτη!

Υπάρχουν πολλές προφανείς ή ανομολόγητες αιτίες για τις οποίες ένας παίκτης μπορεί να φύγει από μια (μεγάλη) ομάδα και να αναζητήσει καινούργιο προορισμό: να νιώθει αδικημένος είτε στα λεφτά είτε στον ρόλο του στα δρώμενα και στον χρόνο συμμετοχής του, να βαρέθηκε να βλέπει τις ίδιες φάτσες και να θέλει να αλλάξει περιβάλλον και πάει λέγοντας…

Ο Παπαπέτρου κούνησε μαντίλι στον Ολυμπιακό έπειτα από πέντε χρόνια ελέω του ρόλου που (πιστεύει ότι δεν) είχε. Ανεξαρτήτως του εάν θα διαβεί κι αυτός τον Ρουβίκωνα και θα βαδίσει στα πράσινα ίχνη του πατέρα του, Αργύρη (1985-1994), ή εάν θα ξενιτευτεί, προφανώς γνωρίζει καλά ότι ο ρόλος και ο χρόνος συμμετοχής σε μια ομάδα μεγάλου βεληνεκούς δεν απονέμονται αριστίνδην, δεν προσυμφωνούνται και δεν τάζονται!

Και οι πέτρες στην ευρύτερη περιοχή του Νέου Φαλήρου γνώριζαν ότι ο 24χρονος φόργουορντ δεν ήταν ευχαριστημένος από τη διαχείρισή του και το γεγονός ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τον χρησιμοποιούσε συχνά για να βουλώνει τις τρύπες από τους τραυματισμούς. Αν και έχει την ικανότητα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τής θέσης του πάουερ φόργουορντ, ο Παπαπέτρου την απεχθάνεται, θεωρώντας ότι είναι τριάρι, χώρια που μπορεί στο μυαλό του να βρίσκεται ακόμη η άποψη του (προπονητή του τη σεζόν 2012-13 στους Τέξας Λόνγκχορνς) Ρικ Μπαρνς ότι θα μπορούσε να παίξει γκαρντ!