Κανονικότητα

Σε έναν μήνα συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από την απαγωγή του Αλντο Μόρο. «Πώς θα το γιορτάσουμε;» έγραψε πριν από λίγο καιρό μια φυλακισμένη Ερυθροταξιαρχίτισσα. «Ντροπή, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές», της απάντησε ένας παλιός της σύντροφος, επίσης φυλακισμένος.

Χώρες όπως η Ιταλία, η Γερμανία ή η Ισπανία έχουν συζητήσει εκτενώς το φαινόμενο της τρομοκρατίας. Πολλοί από τους παλιούς τρομοκράτες έχουν ζητήσει συγγνώμη για τη δολοφονική τους δράση και έχουν προσπαθήσει να εξιλεωθούν με διάφορους τρόπους, επιδιώκοντας ακόμη και να συναντηθούν με τους συγγενείς των θυμάτων τους. Μόνο στην Ελλάδα η τρομοκρατία εξακολουθεί να ασκεί μια θανατηφόρα γοητεία. Μόνο εδώ υπάρχει ακόμη ένα αξιοσημείωτο ποσοστό της κοινωνίας που πιστεύει στην «επαναστατική βία».

Την πρώτη φορά που πήρε άδεια ο Κουφοντίνας, η κατακραυγή ήταν μεγάλη, εντός και εκτός συνόρων. Οχι τόσο για την εφαρμογή του νόμου όσο για την ανυπαρξία οποιασδήποτε μεταμέλειας από τον επωφελούμενο τρομοκράτη. Τη δεύτερη φορά οι αντιδράσεις ήταν περιορισμένες. Αυτά έχει η κανονικότητα, που λέει κι η Γιάννα Κούρτοβικ. Ο εγκέφαλος αντιμετωπίζει με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο αυτούς που διαμαρτύρονται. Και οι μαθητές του το γιορτάζουν.

Στο πλαίσιο της κανονικότητας εντάσσονται και οι επιθέσεις που σημειώνονται κάθε τόσο εναντίον πολιτικών προσώπων ή οποιουδήποτε άλλου κρίνεται ότι «προκαλεί». Ποιος το κρίνει; Οι μαθητές που προαναφέρθηκαν. Ποιος καθορίζει τα κριτήρια; Συχνά οι ίδιοι, ακόμη συχνότερα εκείνοι που ειδικεύονται στη στοχοποίηση.

Η Μαρέβα Μητσοτάκη έχει δεχθεί τόσες επιθέσεις από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ώστε έχει γίνει πια ανέκδοτο: η σύζυγος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι υπεύθυνη ακόμη και για τις φυσικές καταστροφές! Το κόμμα του οποίου υψηλά στελέχη έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό ή συνταξιοδοτικά προγράμματα σε ξένες επενδυτικές τράπεζες σφυροκοπά μια επιτυχημένη επαγγελματία για τις δραστηριότητές της στον χρηματοοικονομικό τομέα. Ο στόχος δεν είναι η απόδοση δικαιοσύνης: οι δραστηριότητες αυτές είναι καθ’ όλα νόμιμες, αναφέρονται άλλωστε και στο δημόσια αναρτημένο βιογραφικό της. Αν υπάρχει άλλωστε κάτι παράνομο, αρμόδια να το κρίνουν είναι τα δικαστικά όργανα. Μέσω της δυσφήμησης όμως της Μαρέβας Μητσοτάκη, επιχειρείται η υπονόμευση του συζύγου της.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι όλα αυτά εντάσσονται στο πολιτικό παιχνίδι, που ποτέ και πουθενά δεν είναι καθαρό. Μόνο που στη χώρα μας, η οποία δεν έλυσε ποτέ τους λογαριασμούς της με τη βία και δεν έχει μπορέσει καν να αποδώσει δικαιοσύνη για το έγκλημα στη Μαρφίν, οι αστήρικτες κατηγορίες και τα βαριά υπονοούμενα έχουν κυριολεκτικά εκρηκτικές παρενέργειες. Αφού δεν λύνουν οι πολιτικοί τα προβλήματα, αναλαμβάνουν να τα λύσουν, δεκαετίες τώρα, οι αυτόκλητοι τιμωροί. Συνεπικουρούμενοι πάντα από τους επωνύμους και τους επισήμους. «Η κοινωνία ενοχλείται από τις offshore σε καιρό κρίσης» είπε ο σύμβουλος έκδοσης της «Αυγής», δικαιολογώντας την επίθεση εναντίον της επιχείρησης της Μαρέβας Μητσοτάκη.

Καθημερινά πράγματα, θεμιτά. Κανονικά.