Μια μέρα πριν από το συλλαλητήριο της Αθήνας, μέσα σε μια πολιτική αντιπαράθεση που έχει ξεφύγει από τα όρια κάθε λογικής, έχει νόημα να θυμηθούμε κάποιες αλήθειες:

1 Η Γιουγκοσλαβία δεν διαλύθηκε χθες, ούτε η διαπραγμάτευση για το όνομα της γείτονος άρχισε πριν από λίγες μέρες, ώστε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για το όνομα εκ του μηδενός. Εχουν μεσολαβήσει 25 και πλέον χρόνια, 130 και πλέον χώρες (μεταξύ των οποίων η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Κίνα) που την έχουν αναγνωρίσει ως Μακεδονία και μια νέα διεθνής πραγματικότητα. Τα χρόνια αυτά η χώρα, μετά την Ενδιάμεση Συμφωνία, έφτασε να διαπραγματεύεται στη βάση μιας εθνικής γραμμής: σύνθετη ονομασία (με τον όρο Μακεδονία), έναντι όλων, για κάθε χρήση. Αν και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, η ΝΔ με απίστευτη ανευθυνότητα επέλεξε το «στρίβειν διά του αρραβώνος».

2 Με δυο λόγια, ισχυρίζεται ότι επρόκειτο για τακτισμό, ότι δεν το εννοούσε, ενώ υπάρχει σειρά καταγεγραμμένων ομιλιών του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στη Βουλή όπου υποστηρίζει τη γραμμή αυτή. Ολα αυτά, στη λογική ότι μέσα στη θολούρα θα ξεχαστεί και η συγκεκριμένη θέση και το σαφές μήνυμα που τότε εξέπεμπε. Ενα μήνυμα που τώρα, με τον φόβο δημιουργίας ακροδεξιού κόμματος, προσπαθεί να εξαφανίσει.

3 Η όλη στάση της ΝΔ δείχνει να ξεχνά ότι υπάρχει η Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995, που έβαλε τέλος στην εποχή των εμπάργκο και η οποία, με αλλαγή του Συντάγματος της γείτονος και των συμβόλων της (όπως η αλλαγή σημαίας) έπληξε καίρια τον αλυτρωτισμό. Ειδικά στο άρθρο 6 αναφέρει ότι ακόμη και το άρθρο 49 του Συντάγματος δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι υποθάλπει αλυτρωτικές βλέψεις. Σε κάθε περίπτωση, αποτέλεσε και αποτελεί το μόνο πλαίσιο που ρυθμίζει τις σχέσεις των δύο χωρών.

4 Το περιβόητο «κεκτημένο του Βουκουρεστίου» κόστισε στην Ελλάδα μια καταδίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για παραβίαση των όρων της Συμφωνίας αυτής, ειδικά του άρθρου 11 που αναφέρει ότι η Ελλάδα οφείλει να στηρίζει την ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς, εφόσον χρησιμοποιεί την προσωρινή ονομασία. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι για μικρά κράτη όπως η Ελλάδα, ο σεβασμός και η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου δεν μπορεί να γίνεται α λα καρτ, αλλά πρέπει να αποτελεί σταθερό και μόνιμο οδηγό στις διμερείς και πολυμερείς σχέσεις του.

5 Ποτέ η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη με ΥΠΕΞ τον Γ. Παπανδρέου δεν θεώρησε την πρόταση Νίμιτς «Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια» ως βάση για συζήτηση. Κατά το 2001 διαπραγματεύτηκε στη βάση της εθνικής γραμμής «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις» ως μέρος μιας συμφωνίας – πακέτο με αναπτυξιακές και οικονομικές πτυχές για το μέλλον της ευρύτερης περιοχής. Τις τελευταίες ημέρες αναπαράγεται εκ του πονηρού μια συζήτηση χωρίς ίχνος αλήθειας.

Σήμερα μπορούμε να προχωρήσουμε παραπέρα και να ρυθμίσουμε οριστικά μια εκκρεμότητα χρόνων. Αν οι πολιτικές ηγεσίες βάλουν τη χώρα πάνω από το ευκαιριακά μικροκομματικό συμφέρον τους. Αν οι πολιτικοί σταθούν στο ύψος της ευθύνης τους, χωρίς να παρασυρθούν από τα εύπεπτα λαϊκίστικα κελεύσματα. Αν αφήσουν τη διγλωσσία και μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας. Γιατί… «πολλά ήταν τα ψέματα που είπαμε ώς εδώ, ας πούμε και μια αλήθεια κι ας πέσει στο νερό…».

Τελευταία Νέα