Αναζήτηση
Πιστεύετε ότι η ηθική υπόσταση του ανθρώπου εξαρτάται από την ιδεολογία του; Οτι π. χ. ένας αριστερός αποκλείεται να είναι και διεφθαρμένος; Η κυρία Μπαζιάνα μάλλον το πιστεύει. «Αν ξέρετε κάποιον από τον ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε χρήματα στην πλάτη του ελληνικού λαού να μου το πείτε», δηλώνει αυτάρεσκα. Το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα»!
Μόνο που η ηθική στην πολιτική δεν τεκμηριώνεται στην απουσία αποδείξιμης διαφθοράς. Προϋποθέτει και διακυβέρνηση με γνώμονα και προτεραιότητα το συλλογικό όφελος κι όχι το προσωπικό ή κομματικό.
Μ’ αυτήν την έννοια, γνωρίζει, άραγε, η κυρία Μπαζιάνα κάποιον που μέσα σε λίγες ώρες ρήμαξε την εθνική οικονομία, έκλεισε τις τράπεζες, χρέωσε τον λαό με κάμποσα δισεκατομμύρια, τον κορόιδεψε συνειδητά και γνωρίζοντας εκ των προτέρων τη βλάβη που προκαλεί;
Ναι, ο κ. Τσίπρας είναι ο πιο ζημιογόνος Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, με μια μόνο απόφασή του, την προκήρυξη δημοψηφίσματος! Γνώριζε ότι θα κλείσουν οι τράπεζες και η ύφεση θα βαθύνει. Γνώριζε ότι το δημοψήφισμα ήταν καταστροφικό για τη χώρα. Ηταν όμως σωτήριο για τον ίδιο, και το επέλεξε.
Δημοψήφισμα καταστροφικό. Η ζημιά στην οικονομία σε όρους ανάπτυξης ήταν μεγάλη αλλά δεν είναι μετρήσιμη. Ωστόσο, αν ο Πρωθυπουργός έστρεφε το τιμόνι 10 μέρες ενωρίτερα και χωρίς δημοψήφισμα, θα γλιτώναμε το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls, που κατέστησαν επιβεβλημένη την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με μετρήσιμη ζημιά του ελληνικού Δημοσίου 20 δισ. ευρώ.
Συγκρίνετε τα 20 δισ. όχι με τις μίζες των εξοπλιστικών που –για να θυμηθούμε την κυρία Μπαζιάνα –ανήθικοι πολιτικοί φόρτωσαν στην πλάτη του ελληνικού λαού, αλλά με το άθροισμα της αγοράς μαχητικών αεροσκαφών 30 χρόνων και τεσσάρων Πρωθυπουργών: συνολικό κόστος για 170 F16 και 40 Mirage 2000, σε σημερινές τιμές, 10,5 δισ. ευρώ.
Δημοψήφισμα άχρηστο, αφού, όπως αποδείχθηκε, για τον κ. Τσίπρα ο δρόμος ήταν ίδιος και με Οχι και με Ναι. Υποτίθεται ότι ζητήθηκε από τους ψηφοφόρους να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας ψηφίζοντας Οχι. Το ζήτησαν εκείνοι που κατηγορούσαν τους δανειστές επί 5 μήνες ότι δεν σέβονταν τη νωπή δημοκρατική εντολή των εκλογέων του Ιανουαρίου 2015. Στην πραγματικότητα, ο κ. Τσίπρας γνώριζε καλά ότι το Οχι δεν είχε διαπραγματευτικά οφέλη. Ακόμη χειρότερα, ήξερε πως και μόνον η προκήρυξη του δημοψηφίσματος έφερνε τη χώρα σε δυσμενέστερη διαπραγματευτική θέση: έπρεπε να συμφωνήσει αμέσως καθώς κάθε μέρα με κλειστές τράπεζες η θηλιά έσφιγγε, η οικονομία της χώρας βυθιζόταν.
Δημοψήφισμα που εξυπηρετούσε μικροπολιτικά οφέλη και προσωπικές στρατηγικές. Οπως διαπίστωσε αργότερα και ο κ. Γιούνκερ «τελικά, το δημοψήφισμα αφορούσε λιγότερο τον ρόλο της Ελλάδας στην ΕΕ και περισσότερο τον ρόλο του Τσίπρα στην Ελλάδα».
Οπως ξέρουμε, η ομάδα Λαφαζάνη δεν συναινούσε στον αναγκαίο συμβιβασμό. Αρα ο συμβιβασμός με την Ευρώπη απαιτούσε τη στήριξη της αντιπολίτευσης. Ο κ. Τσίπρας μπορούσε να αντέξει τον συμβιβασμό με την Ευρώπη, όχι όμως με την αντιπολίτευση. Διότι αυτό θα τον ανάγκαζε να παραδώσει μέρος της εξουσίας του και δεν ήταν διατεθειμένος.
Με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, ο κ. Τσίπρας έφτασε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού αλλά ο ίδιος βολεύτηκε. Η κρισιμότητα της συγκυρίας δεν επέτρεψε στην αντιπολίτευση να θέσει όρους. Η απολεσθείσα δεδηλωμένη επανακτήθηκε.
Τελικά 20 δισ. ευρώ ζημιά από τις τράπεζες, πολλά άλλα δεινά ύφεσης στην πλάτη του ελληνικού λαού με μόνο κερδισμένο μια μικρή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και μπορεί να μην είναι η πρώτη φορά που η εθνική οικονομία ζημιώνεται από αποφάσεις κυβερνώντων που ελήφθησαν με μικροκομματικά κριτήρια, αλλά ποτέ άλλοτε η συγκυρία δεν ήταν τόσο κρίσιμη και η ζημιά δεν ήταν τόσο ορατή, τόσο άμεση, τόσο μεγάλη.
Την ημέρα που ο Πρωθυπουργός προκήρυξε το δημοψήφισμα, ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασαν όποιο ηθικό πλεονέκτημα διέθεταν. Καλώς, λοιπόν, δακρύζει κάθε αγνός/ή συριζαίος/α στην επέτειο του δημοψηφίσματος. Τότε χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Γιώργος Στρατόπουλος είναι οικονομικός αναλυτής
