Για μια ακόμα φορά λοιπόν, προχθές στο Λουξεμβούργο, η εγχείρηση πέτυχε, όμως η ασθενής που λέγεται Ελλάδα τη βγάζει – δεν τη βγάζει. Η ελληνική συστημική πολιτική τάξη έκανε αυτό που, ανεξαρτήτως των αριστερών ή δεξιών ροπών της, ξέρει καλύτερα να κάνει, δηλαδή τη μετάθεση των προβλημάτων στο μέλλον και το φόρτωμα των ευθυνών στον επόμενο. Από την άλλη, η υποκείμενη στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συστημική πολιτική τάξη της Ευρώπης έκανε επίσης αυτό που της αρέσει περισσότερο: ανέβαλε και αυτή με τη σειρά της για το μέλλον την υιοθέτηση των μέτρων που θα εμφανίζουν το ελληνικό δημόσιο χρέος βιώσιμο στα μάτια των διεθνών αγορών, αδιαφορώντας φυσικά για το γεγονός ότι με τούτα και με τ’ άλλα, ο βίος του μέσου Ελληνα έχει γίνει αβίωτος. Αλλωστε αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει τους Ευρωπαίους στην παρούσα φάση είναι να φύγει εντελώς από το προσκήνιο η περίπτωση Grexit. Γνωρίζουν εντούτοις πως θα υπάρξει κάποιο κόστος για τους κρατικούς κορβανάδες τους, το οποίο ευλόγως επιδιώκουν να ελαχιστοποιήσουν. Στο μεταξύ, το ΔΝΤ κατέστησε σαφές προχθές στο Λουξεμβούργο ότι, όπως και κατά το παρελθόν έπραξε με την περίπτωση της Ελλάδας, έτσι και τώρα θα αδιαφορήσει για το γράμμα των καταστατικών αρχών του, αποδεχόμενο το πνεύμα της ευρωζώνης, η οποία δηλωνει πρόθυμη αν και όταν χρειαστεί να μειώσει το ελληνικό χρεωστικό άχθος. Ετσι το ΔΝΤ αποφάσισε να δανείσει στην Ελλάδα επί της αρχής και με μεταχρονολογημένα γραμμάτια, λαμβάνοντας μεταξύ άλλων υπόψη ότι ο ρυθμός απόσβεσης του ελληνικού χρέους θα γίνει τρόπον τινά με ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή). Ητοι όσο μεγαλύτερη θα είναι στο μέλλον η οικονομική μεγέθυνση τόσο ταχύτεροι θα είναι οι ρυθμοί απόσβεσης του χρέους. Και αντιθέτως. Θυμήθηκε μάλιστα το ΔΝΤ πως αναλόγως είχε φερθεί προ τριακονταετίας και βάλε με το Σουδάν και τη Βραζιλία, δηλαδή με χώρες άνευ ομοιότητας με την Ελλάδα. Αυτό που ωστόσο ουδείς έδειξε να θυμήθηκε προχθές στο Λουξεμβούργο είναι ότι ο δανεισμός της Ελλάδας από το ΔΝΤ είναι εξαιρετικά ασύμφορος, αφού τα επιτόκια δανεισμού είναι τριπλάσια ή και τετραπλάσια αυτών με τα οποία της δανείζουν οι Ευρωπαίοι. Η λογική λέει πως κάποια στιγμή θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να δανείσουν στην Ελλάδα για να ξοφλήσει μια ώρα αρχύτερα το ΔΝΤ, προς μεγάλη χαρά άλλωστε και της Κριστίν Λαγκάρντ. Πότε θα επικρατήσει η λογική; Ισως άμα τη αποχωρήσει του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από την κυβέρνηση της Γερμανίας, είτε επειδή (πιθανώς) κουράστηκε είτε επειδή (λιγότερο πιθανώς) κούρασε τους γερμανούς ψηφοφόρους.