Παράλληλη προσγείωση

Θυμάστε που ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης ονειρευόταν ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, που δεν θα υπέκειτο στους περιορισμούς της ΕΚΤ και θα εξυπηρετούσε τους στόχους πολιτικής της κυβέρνησης, με επίκεντρο την Αττικής;

Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι ο στόχος δεν έχει εγκαταλειφθεί, μόνο που έχει λιγάκι αναπροσανατολιστεί. Τώρα λέγεται παράλληλο σύστημα χρηματοπιστωτικών φορέων και εναλλακτικών χρηματοδοτικών εργαλείων και στο επίκεντρό του δεν θα είναι η Αττικής, αλλά το… ΕΤΕΑΝ. Το είπε ο Δραγασάκης στους εκπροσώπους της ΟΤΟΕ που τον επισκέφθηκαν.

Να θυμίσω κατ’ αρχάς ότι το ΕΤΕΑΝ δεν είναι ακριβώς τράπεζα, αλλά ένα Ταμείο που παρέχει εγγυήσεις κυρίως σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις για τη δανειοδότησή τους από τράπεζες.

Ρώτησα λοιπόν και έμαθα ότι το ΕΤΕΑΝ, παρότι διαθέτει αρκετά ομόλογα, ελάχιστες εγγυήσεις παρέχει, γιατί ουσιαστικά υπολειτουργεί.

Τώρα, η κυβέρνηση φιλοδοξεί να το μετασχηματίσει σε αναπτυξιακό Ταμείο με λειτουργίες αναπτυξιακής τράπεζας, όπως είπε ο Δραγασάκης.

Σε κάθε περίπτωση, αν φροντίσει ο αντιπρόεδρος να εγκαταστήσει μια επαγγελματική διοίκηση εκεί, όπως και στο ΤΑΝΕΟ που δραστηριοποιείται στον τομέα του venture capital, θετικό θα είναι. Κι ας μη διαθέτει την αίγλη του «παράλληλου τραπεζικού συστήματος».

Δεν απέδωσε ο φόρος στις σαύρες

Τον Μάρτιο του 2010, στα προεόρτια των Μνημονίων, η κυβέρνηση Παπανδρέου επέβαλε τα πρώτα μέτρα για την «αποκατάσταση της δημοσιονομικής τάξης». Μεταξύ αυτών και ο φόρος πολυτελείας με συντελεστή 10%-20% επί της αξίας σκόνης διαμαντιού, δερμάτων ερπετών (σαύρες και κροκόδειλοι), μεταξωτών χαλιών, ασημένιων ειδών, πολύτιμων λίθων, αεροπλάνων, υδροπλάνων και πολυτελών αυτοκινήτων. Η αποδοτικότητα του φόρου ήταν εξαρχής παταγώδης αποτυχία. Κόστιζε περισσότερο η είσπραξή του έναντι των εσόδων που απέδιδε, τα οποία ουδέποτε ξεπέρασαν τα 10 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Κάθε χρόνο, δε, τα έσοδα συρρικνώνονταν περαιτέρω διότι πολύ απλά κόπηκαν τα μεταξωτά χαλιά (και άλλα τέτοια) από τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, και αν αγοράζονταν, σιγά μην κοβόταν απόδειξη.

Ο φόρος αυτός παραμένει ακόμα σε ισχύ. Πίστευα ότι δεν διάβασα σωστά όταν είδα ότι τον Ιούνιο απέδωσε το τεράστιο ποσό των 466.902 ευρώ. Τεράστια επιτυχία. Επειδή όμως έχει έντονα ταξικά χαρακτηριστικά, έχω την αίσθηση ότι θα είναι ο τελευταίος φόρος που θα σκεφτεί να καταργήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κι ας κοστίζει παραπάνω η είσπραξή του.

Ολο και χειρότερα

Οποιος επιμένει, στην κυβέρνηση, ότι δεν μας κόστισε η περσινή περιπέτεια με τη διαπραγμάτευση της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και το θρίλερ του καλοκαιριού ώς την υπογραφή της συμφωνίας, ας ρίξει μια ματιά στην ετήσια κατάταξη των χωρών με βάση την ευκολία του επιχειρείν (Doing Business) που δημοσίευσε και πάλι η Παγκόσμια Τράπεζα.

Από πέρυσι η Ελλάδα υποχώρησε δύο θέσεις και κατέλαβε την 60ή (μεταξύ 189 οικονομιών). Κοιτώντας τους επιμέρους δείκτες, φαίνεται ότι ο βασικός λόγος επιδείνωσης είναι η αύξηση των δυσκολιών για την απόκτηση πίστωσης. Στον συγκεκριμένο δείκτη υποχώρησε από την 71η στην 79η θέση.

Οι πίνακες της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν ακόμη ότι για να ανοίξει κανείς μια επιχείρηση στην Ελλάδα χρειάζονται 13 ημέρες έναντι 8,3 ημερών στις χώρες υψηλού εισοδήματος του ΟΟΣΑ, όπου και ανήκει.

Αναρωτιέμαι, αν δεν καταπολεμούσαμε σε κάθε Μνημόνιο τη γραφειοκρατία, σε ποια θέση θα βρισκόμασταν;

Υπερτιμολογήσεις και στις επιδοτήσεις

Ξεκίνησαν από Ρόδο, Κω, Θεσπρωτία και Κέρκυρα και συνεχίζουν. Ο λόγος για δύο τμήματα του ΣΔΟΕ τα οποία άνοιξαν και σκαλίζουν τους φακέλους μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων για να διαπιστώσουν αν οι επιδοτήσεις που έχουν λάβει τα προηγούμενα χρόνια χρησιμοποιήθηκαν νόμιμα, χωρίς υπερτιμολογήσεις και κλεμμένους ΦΠΑ. «Ολες οι μεγάλες επιχειρήσεις μπήκαν σε μεγάλα προγράμματα τα προηγούμενα χρόνια, είναι σίγουρο ότι σε πολλές υπάρχει ζήτημα» μου είπε πηγή μου στο ΣΔΟΕ και σημείωσε ότι ο Κώστας Χρήστου (ο νέος επικεφαλής του Σώματος) το έχει πάρει πολύ ζεστά το θέμα του ελέγχου των επιδοτήσεων. Περιμένω αποτελέσματα, αλλιώς μετράω λόγια.

Αγνοείται ο διάδοχος του Ρουμελιώτη

Ουδείς αναντικατάστατος, αλλα φαίνεται ότι ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης είναι. Κι αυτό γιατί εχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες μετά την παραίτησή του από τη θέση του προέδρου του «Ελευθέριος Βενιζέλος», και ακόμη δεν έχει βρεθεί αντικαταστάτης του, πράγμα που δυσκολεύει την λειτουργία του αερολιμένα. Μάλιστα κάποιες κακές γλώσες έλεγαν ότι ο λόγος της μη αντικατάστασής του είναι ότι ο Ρουμελιώτης δεν έχει ακόμη τυπικά παραιτηθεί (παρότι δεν εμφανίζεται στο αεροδρόμιο) και ότι συνεχίζει να λαμβάνει τις αποδοχές του. Τα θεωρώ όλα αυτά εντελώς ανυπόστατα και απολύτως κακόβουλα. Το θέμα είναι ότι η θέση παραμένει ορφανή δύο περίπου μήνες μετά τη παραίτηση Ρουμελιώτη, που σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές έγινε προκειμένου ο ίδιος να αναλάβει την υπόθεση ένταξης στης Ελλάδας στην Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων. Δεν ξέρω αν αυτό έχει επιπτώσεις στην πορεία διαπραγμάτευσης με τους καναδούς μεγαλομετόχους σχετικά με την επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του αερολιμένα, από το 2026 στο 2046. Μπορώ όμως μετά βεβαιότητος να σας πω ότι οι διαδικασίες για την ένταξη της Ελλάδας στην Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων και Υποδομών προχωρούν με ταχείς ρυθμούς και το αίτημα της χώρας μας θα συζητηθεί τον Σεπτέμβριο.