Πριν αλέκτορα φωνήσαι, η νέα πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερίζα Μέι ανέθεσε το ιστορικά ισχυρότατο χαρτοφυλάκιο σε έναν από τους δύο αστέρες της παράταξης Brexit. Ο άνθρωπος κλόουν, που σε στυλ προεκλογικού ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μιλούσε προσβλητικά για τους εταίρους, στήθηκε απέναντι στους υπουργούς της ΕΕ.

Εκπληξη και έντονη δυσφορία εκδηλώθηκε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. «Είναι σαν να ανατίθεται το χαρτοφυλάκιο για την Υγεία στον κόμη Δράκουλα». Με αυτά τα λόγια ο γερμανός Σοσιαλδημοκράτης βουλευτής Ρολφ Μίτζενιχ υποδέχθηκε τον Μπόρις Τζόνσον στο υπουργείο Εξωτερικών. Ο γνωστός μας Γκι Φέρχοφστατ έγραψε στο twitter: «Προφανώς το βρετανικό χιούμορ δεν έχει όρια». Και ο Καρλ Μπιλτ, παλιός συντηρητικός πρωθυπουργός της Σουηδίας, ευχόταν η είδηση να είναι ένα αστείο.

Οι λέξεις «ψεύτης» και «δειλός» σφράγισαν την αιφνίδια αποχώρηση των δύο αστέρων της καμπάνιας υπέρ της εξόδου: του Φάρατζ και του Τζόνσον. Και να τος πετιέται ο τέως δήμαρχος στην πολιτική σκηνή από την οποία είχε μόλις αποχωρήσει. Οπότε η έκπληξη της μητέρας Τερέζας των Συντηρητικών της Αγγλίας σχολιάζεται με οργή και ειρωνεία. Και προκαλεί ευλόγως το ερώτημα: γιατί διάλεξε έναν δημαγωγό πρώτου μεγέθους, έναν Εγγλέζο Τραμπ;

Η πιο συχνά εμφανιζόμενη εκδοχή είναι ότι η επιλογή έγινε για εσωκομματικούς λόγους. Για να διατηρήσει την ενότητα των Συντηρητικών –ενός διχασμένου κόμματος. Η επιλογή – έκπληξη των λαών της Βρετανίας που προέκυψε από το ανόητο δημοψήφισμα, προκάλεσε σεισμό στο πολιτικό σύστημα –με μόνο ωφελημένο το UKIP του Φάρατζ, κόμμα ξενοφοβικό, αντισυστημικό, κλειστοφοβικό και επικίνδυνο για μια χώρα που πρωτοστατεί παραδοσιακά στην παγκοσμιοποίηση.

Ισως το κλειδί για να κατανοήσουμε την προκλητική κίνηση της νέας πρωθυπουργού να βρίσκεται στη φράση του νέου υπουργού Οικονομικών Φίλιπ Χάμοντ: «Η κυρία Μέι φιλοδοξεί να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των απλών ανθρώπων και όχι να κάνει τους ήδη φανταστικά πλούσιους πλουσιότερους». Είναι μια δήλωση που επιβεβαιώνει την πρώτη φράση της Μέι κατά την ανάληψη των καθηκόντων της. Και αναδεικνύει την πραγματική αιτία της ψήφου για έξοδο, που είναι στην ουσία μια αντισυστημική ψήφος της βρετανικής κοινωνίας εναντίον των υπευθύνων για τη «φανταστική» ανισότητα που έχει προκαλέσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική των προκατόχων της. Και η παρουσία του λαϊκιστή Τζόνσον θα μπορέσει να συγκρατήσει τη λαϊκή δυσφορία προς τα δύο μεγάλα παραδοσιακά κόμματα.

Οταν δούμε τον διορθωτικό προϋπολογισμό που θα έρθει σε δύο μήνες θα ξέρουμε αν η υπόθεση αυτή είναι σωστή. Αν δηλαδή η λιτότητα του Οσμπορν χαλαρώσει και οι ανισότητες απαλυνθούν, μήπως και η οργή της κοινωνίας ανακοπεί και δεν οδηγήσει σε μεγαλύτερες περιπέτειες τη χώρα που υπηρέτησε τη δημοκρατία όσο καμία άλλη. Αλλά και εφάρμοσε, μοναδική αυτή σε όλη την Ευρώπη, την πολιτική που δημιούργησε στρατιές από Δράκουλες γύρω από το Σίτι.

Τελευταία Νέα