«Ναι, είναι νόμιμο να έχει κανείς offshore. Ναι, ο καθένας είναι σύννομος όταν βγάζει τα λεφτά του έξω, εφόσον τα έχει φορολογήσει». Ετσι ξεκινά το κύριο άρθρο της χθεσινής «Αυγής». Του φύλλου που βγήκε με πρώτο θέμα «Οφσάιντ με τις offshore». Αν σας ξενίζει η κυνική προσέγγιση σε μια από τις πιο γκρίζες εκφάνσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού, προτρέχετε. Γιατί αμέσως μετά ο συντάκτης αναφέρεται στο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, που κινδυνεύει να χαθεί εξαιτίας της επίμαχης διάταξης για τις offshore. Τι έγινε; Αποφάσισε η «Αυγή» να κάνει αντιπολίτευση; Πώς συνέβη αυτό έτσι ξαφνικά; Χαλάρωσε το Μαξίμου τον έλεγχό του στην κομματική εφημερίδα που, ακόμη και στον καιρό της αριστερής διακυβέρνησης, λειτουργεί ως θεματοφύλακας της συριζαϊκής ορθοδοξίας; Η «αντιπολίτευση» της «Αυγής» διευκόλυνε την κυβέρνηση. Αντί να φανεί ότι οπισθοχωρεί ενώπιον των αντιδράσεων τής (πραγματικής) αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση μπόρεσε χάρη στο κομματικό όργανο να εμφανιστεί σαν να συντονίζεται με τις συντροφικές αγωνίες. Το «οφσάιντ» της «Αυγής» ήταν τεχνητό. Δουλεμένο στην προπόνηση.