Ενα αδιόρατο αίσθημα γενικευμένης ανακούφισης διαπερνούσε χθες το Κολέγιο των Επιτρόπων. Υστερα από μήνες, στο νευραλγικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης επικρατούσε η πεποίθηση ότι τα πράγματα στην Ελλάδα προχωράνε –και μάλιστα προς τη σωστή κατεύθυνση. Κι αυτό γιατί είχε ψηφιστεί το πακέτο των 3,6 δισ.

Ο ίδιος ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ μπορεί να μην πήρε τον λόγο, τον περιέβαλλε όμως η εκτίμηση των παρισταμένων ότι τοποθετήθηκε με τον σωστό τρόπο στις σωστές στιγμές κατά την τελευταία περίοδο. Οτι συγκράτησε αυτούς που έπρεπε να συγκρατήσει, διότι είχαν πάρει υπερβολική φόρα κατά της κυβέρνησης των Αθηνών. Οτι ενθάρρυνε με τη στάση του αυτούς που πίστευαν ότι έπρεπε να αποφευχθούν ακραίες καταστάσεις. Αλλά και ότι έβαλε τα πράγματα στη σωστή βάση ιδίως όταν είπε δημοσίως ότι κανένα Κοινοβούλιο πολιτισμένης χώρας δεν θα μπορούσε να ψηφίσει προληπτικά μέτρα. Ολα αυτά στον απόηχο μιας συνεδρίασης του Eurogroup που είχε προκαλέσει περίπου σοκ.

Κάπως έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη διαμόρφωση του προληπτικού μηχανισμού που θα βγάλει και τους εδώ και τους έξω από πολλούς μπελάδες, αφού αυτοματοποιεί διαδικασίες και αποσυνδέει πρόσωπα και καταστάσεις. Ως γνωστόν, στην πολιτική έχουν σημασία τα αυτονόητα –ποιος όμως έχει το σθένος και το κύρος για να τα υποδείξει;

Εν πάση περιπτώσει, ο πρόεδρος της Κομισιόν, γνωστός για την πολιτική του λογική –αυτό που οι Αγγλοσάξονες ορίζουν ως common sense –συνέβαλε τα μέγιστα στη διαχείριση της παρ’ ολίγον δεύτερης ελληνικής κρίσης επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ΙΙ. Και επιβεβαίωσε τον ηγετικό ρόλο του ιδίου –άρα και του οργάνου του οποίου ηγείται, δηλαδή της Κομισιόν –στα ευρωπαϊκά και όχι μόνο πράγματα.

Τελευταία Νέα