Η συμφωνία δεν έχει ακόμη συμφωνηθεί. Αλλά άξιζε τους χθεσινούς, προληπτικούς πανηγυρισμούς. Οχι μόνο άξιζε, αλλά η κυβέρνηση ίσως άργησε κιόλας να πανηγυρίσει. Θα μπορούσε να είχε κρούσει τα νταούλια του θριάμβου ήδη από το βράδυ του Σαββάτου, δυο ημέρες πριν από το Eurogroup: Από τη στιγμή που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εμφανίστηκε στη Βουλή για να γίνει αυτό που είχε πει ότι δεν θα γινόταν ποτέ: ο υπουργός που θα μείωνε κάτω από τις 9.000 το αφορολόγητο.

Το περιεχόμενο της ίδιας τής (διαφαινόμενης) συμφωνίας αφ’ εαυτού δεν δικαιολογεί τον κυβερνητικό ενθουσιασμό. Η Αθήνα πήρε μια υπόσχεση για μελλοντική συζήτηση διευκόλυνσης των πληρωμών του χρέους. Και έδωσε σε αντάλλαγμα ό,τι δυσκολευόταν αρχικώς να συνομολογήσει –έμμεσους φόρους, κόκκινα δάνεια, Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων –συν τον κόφτη. Το πόσο επωφελής είναι η διευθέτηση του κόφτη φαίνεται από μόνο το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός ήδη τον βάφτισε «θεσμό». Πρόκειται για έναν «θεσμό» που κάποιος με φτωχότερη ονοματοποιητική φαντασία θα μπορούσε να περιγράψει ως μόνιμο μηχανισμό αυτόματων μνημονιακών μέτρων. Μέτρων που, σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα ήταν αντισυνταγματικό να ληφθούν προληπτικά, αλλά είναι συνταγματικότατο να λαμβάνονται όποτε απαιτηθεί, χωρίς την έγκριση της Βουλής, με προεδρικά διατάγματα.

Ολα αυτά βεβαίως είναι λεπτομέρειες. Το μείζον για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ότι περνάνε τον κάβο. Οτι η εξουσία τους φαίνεται να βγαίνει από τη ζώνη της άμεσης διακινδύνευσης. Η στάση του Τσακαλώτου στο –λέμε τώρα –κεφαλαιώδες για την ταξική μεροληψία του ταμπού τού αφορολογήτου είχε προαναγγείλει την αντοχή της συμπολίτευσης. Είχε ήδη σημάνει την ετοιμότητα του όλου ΣΥΡΙΖΑ να υπογράψει ό,τι χρειαζόταν προκειμένου να δώσει κυβερνητική παράταση στον εαυτό του.

Τα υπόλοιπα είναι εύκολα για το σύστημα Τσίπρα. Για ένα σύστημα που έχει εξασκηθεί στους ευφημισμούς μόνο δύσκολο δεν ήταν να παρουσιαστεί η απόφαση του Eurogroup περίπου ως εθνική παλιγγενεσία. Ηταν σίγουρα ευκολότερο απ’ ό,τι τις προηγούμενες φορές. Το Μαξίμου δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή να πείσει την κοινωνία. Αρκεί που έπεισε τους βουλευτές του. Η αυταπάτη δεν χρειάστηκε να μεταδοθεί. Φτάνει που επέδρασε σε οικογενειακό κύκλο.

Μπορεί να πει κανείς ότι η κυβέρνηση αργά ή γρήγορα θα χτυπηθεί από το ωστικό κύμα των μέτρων που ψήφισε –και μένει ακόμη να ψηφίσει. Μπορεί να επικαλεστεί τη μνημονιακή προϊστορία, που δείχνει ότι πολιτικά το χρέος δεν πουλάει –όπως ποτέ δεν πουλάνε οι μακροοικονομικές βελτιώσεις, που αργούν να γίνουν αισθητές. Μπορεί ακόμη και να ενστερνιστεί το επιχείρημα ότι το πολιτικό DNA των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τούς καθιστά ανίκανους να λυτρώσουν την οικονομία από τη ζημιά που τής έχουν προκαλέσει.

Ομως τίποτε από αυτά δεν αλλάζει το γεγονός ότι η κυβέρνηση πέτυχε τον στόχο της. Με τα λεφτά των φορολογουμένων εξαγόρασε μέλλον.

Τελευταία Νέα