Πώς μπορούμε να κάνουμε τις χώρες μας πιο ανταγωνιστικές, την ανάπτυξη πιο διατηρήσιμη και τα δύο φύλα ίσα; Για να κρίνει την επιτυχία ο κόσμος των επιχειρήσεων ακολουθεί την πρακτική της βαθμολόγησης των επιδόσεων, όπου οι εταιρείες μοιράζονται πληροφορίες για τις πολιτικές τους ώστε να μάθουν τι θεωρείται επιτυχημένο και τι όχι. Ετσι καταλήγουν να υιοθετήσουν τις λεγόμενες βέλτιστες πρακτικές, τις οποίες στη συνέχεια ακολουθούν. Ουσιαστικά για να βελτιωθεί κάποιος μπορεί να αρχίσει να μιμείται αυτό που κάνουν οι πιο επιτυχημένες εταιρείες. Η παρατήρηση αυτών των βέλτιστων πρακτικών, όμως, πλέον δεν έχει εφαρμογή μόνο στις επιχειρήσεις αλλά και στη διατηρήσιμη ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων και στην ανάπτυξη που περιλαμβάνει όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Ωστόσο δεν πρέπει να συγχέουμε το «τι» με το «πώς» και να εξετάζουμε πάντα την αποτελεσματικότητα ενός μέτρου και όχι μόνο τη θεωρία πίσω από αυτό. Υπάρχουν πολλές χώρες όπως η Κολομβία, το Μεξικό, το Μαρόκο, η Σαουδική Αραβία οι οποίες έχουν προσπαθήσει για παράδειγμα να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους ακολουθώντας πολιτικές που δεν έχουν αποφέρει αποτελέσματα για τις ίδιες.
Ο Ρικάρντο Χάουσμαν είναι πρώην υπουργός Σχεδιασμού της Βενεζουέλας και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Inter – American Development Bank. Είναι καθηγητής Οικονομικής Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου είναι και διευθυντής του Center for International Development