Αναζήτηση
Καθρέφτης δίχως μνήμη
Να φυλακίζει τη μορφή
Δ. Γαβαλάς, Σύμμετρος έρωτας
Αναρωτιέμαι ποια είναι η υπέρτατη «υπερκόσμια» αρχή την οποία υπηρετεί η κυβερνώσα Αριστερά. Μια παραλλαγή του κομμουνισμού (αιρετική, ανανεωτική, ευρωπαϊκή;), μια αρχηγικοπαρεϊκή ιδεολογία της εξουσίας, μια μυθοπλασία – παραμόρφωση της ιστορικής αλήθειας;
Ουδείς κατανοεί, ίσως και οι ίδιοι οι κυβερνώντες να μη γνωρίζουν ακριβώς.
Ζούμε σε μια αβέβαιη, ηχηρά σιωπηρή εποχή, σε ένα αδιευκρίνιστο πολιτικό σύστημα όπου τα πάντα επιτρέπονται, συμψηφίζονται, συγχωνεύονται.
Δυτικοανατολική ή Ανατολικοδυτική χώρα με κυβερνήσεις που αγνοούν το περιεχόμενο της χρηστής διακυβέρνησης και αρκούνται στην επιβολή συμμόρφωσης και υποταγής.
Λίγοι πιστεύουν και τηρούν το κοινωνικό συμβόλαιο.
Μηδενικοί λειτουργικοί σύνδεσμοι ανάμεσα στο Κράτος και τους Θεσμούς (πολιτικούς και κοινωνικούς).
Η κοινωνική ερήμωση δεν συνιστά όμως αριστερόν ευφημισμόν απελευθέρωσης από τα αστικά κατάλοιπα του λαού (sic) ούτε ενδυναμώνει την υγιή αισιοδοξία της ανατροπής (sic).
Αντίθετα, η κοινωνική συνοχή και η εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας συνιστούν υποχρέωση του Κράτους και της Δικαιοσύνης.
Η οποιαδήποτε εμπλοκή της Εξουσίας στην υποκίνηση, υπόθαλψη ή επιβράβευση των φαύλων πρέπει να τιμωρείται αυστηρά (μέχρι έκπτωσης των αξιωματούχων) και η Δικαιοσύνη δεν πρέπει να επηρεάζεται από έξωθεν εντολές ή υποδείξεις. Από την άλλη, η τεχνητή (δήθεν) διαφωνία των υπουργών κ.λπ. είναι πολύ παλιό παιχνίδι για να περάσει χωρίς να γίνει αντικείμενο «ψυχαγωγίας».
Πρέπει πάντως να δώσουμε τα συχαρίκια μας σε ορισμένους βαπτισθέντες ή αναβαπτισθέντες υπουργούς της Νέας (δια;)κυβέρνησης.
–Πρώτα πρώτα στους έγκριτους φιλελεύθερους (παλαιοαριστεροεκσυγχρονιστές) συνταγματολόγους, οι οποίοι αποφάσισαν με πλήρη συνείδηση των πραττομένων να δηλώνουν τα αντίθετα από όσα έγραψαν στα βιβλία τους.
–Κατά δεύτερον στους «επαναστάτες» των τηλεοπτικών σποτ που αιφνιδίως και αναιτίως μεταμορφώθηκαν σε ορκισμένους εχθρούς των ΜΜΕ.
–Κατά τρίτον στο περιβάλλον της Αυλής, που ακόμα καλά κρατεί και που αντικατέστησε κάποιους «κηπουρούς» με κάποιους «τεχνο-φιλο-κράτες» ή ανανήψαντες πρώην ανανεωτές και νυν εκπροσώπους του εαυτού τους.
Μέσα από αυτές τις οπερέτες παλιάτσων, τις κωλοτούμπες γελωτοποιών του (ισο)βασιλέως, τις υποχωρήσεις/παραχωρήσεις/αναχωρήσεις κάποιοι (αφελείς, δοτοί;) πιστεύουν ότι θα αλλάξει ή θα εξυγιανθεί το πολιτικό σκηνικό. Δικαίωμά τους. Αλλωστε, ανέκαθεν η αισιοδοξία ήταν το όπιο των εξουσιομανών.
ΥΓ.1. Η Δημοκρατία και η Αριστερά δεν είναι κρυψώνες αλλά καθρέφτες. Ολα τα άλλα μυρίζουν φόβο.
ΥΓ.2. Πίσω από κάθε ιδιόμορφο ή και ιδιοτελή υπουργό υπάρχει –εξ αντικειμένου –η πρωθυπουργική «εικόνα» που φθείρεται (αλλά ο ίδιος δεν πρέπει να κρύβεται).
ΥΓ.3. Ο Ιουστινιανός έβαλε εκτιμητές να υπολογίσουν την αξία της αγροτικής ιδιοκτησίας και επέβαλε ιδιαίτερα επαχθείς όρους (Προκόπιος, Απόκρυφη Ιστορία, 8.10.12). Αυτό ανήκει στο παλαιό ή στο νέο;
