«Γιατί μας μισούν;», αναρωτιόταν ο Φαρίντ Ζακάρια στο εξώφυλλο του «Νιούσγουικ» λίγες ημέρες μετά το σοκ της 11ης Σεπτεμβρίου. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να απαντήσει με ορθολογικά επιχειρήματα στον φανατισμό και στην παράνοια. Χαμένη υπόθεση δηλαδή.

Δεν θέλει και πολλή ανάλυση: οι παράλογοι, ως είθισται, προσπαθούν να προσαρμόσουν τον κόσμο στον εαυτό τους. Οσο πιο μακριά είναι ο κόσμος αυτός για τους ίδιους (λέγε με Δύση και μάλιστα Ευρώπη) τόσο το καλύτερο.

Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη δεν θα μείνει η ίδια στη μετά την 13η Νοεμβρίου εποχή. Ο φόβος θα κυριεύσει και ο πειρασμός να τραβηχτούν στα άκρα πολιτικές και ανοχές είναι μεγάλος. Οι σκληροί θα βρουν πρόσχημα για να διεκδικήσουν δικαίωση και να κλείσουν τα σύνορά τους στους μετανάστες. Ηδη δεν τηρούνται καν τα προσχήματα. Πριν ακόμα περάσει ένα 24ωρο από τον τρόμο που έζησε το Παρίσι, η Πολωνία ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται να δεχθεί πρόσφυγες στο πλαίσιο των συμφωνηθέντων της ΕΕ.

Ούτως ή άλλως, διάφοροι –λεπενικοί και μη –ήταν έτοιμοι και πριν από τις 13 Νοεμβρίου να πετάξουν τους πρόσφυγες στη θάλασσα ή να τους πνίξουν στον Σηκουάνα. Οσο κι αν η πολιτικά ορθή Ευρώπη (λέγε με Γιούνκερ) φωνάζει ότι οι επιθέσεις δεν συνδέονται με το Προσφυγικό –αλήθεια, τότε, γιατί ο αρμόδιος για το Μεταναστευτικό επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος έχει και το χαρτοφυλάκιο της Εσωτερικής Ασφάλειας; –είναι βέβαιο ότι τα γεγονότα θα προκαλέσουν νέα ρήγματα στην ενδοευρωπαϊκή ισορροπία τρόμου για το ζήτημα.

Εκτός αν η Ευρώπη πάψει να κυνηγάει την ουρά της και απαντήσει με περισσότερη ενοποίηση αρθρώνοντας μια κοινή απάντηση στο Προσφυγικό, τη φύλαξη των συνόρων και την απειλή του τζιχαντισμού.

Ο Φρανσουά Ολάντ μίλησε για πόλεμο που σχεδιάστηκε στο εξωτερικό με συνεργούς στο εσωτερικό. Κάποιοι υποψιάζονται ότι ο γάλλος πρόεδρος ενδέχεται να επικαλεστεί το άρθρο 5 της καταστατικής συνθήκης του ΝΑΤΟ, όπου ρητά αναφέρεται η δέσμευση των μελών να θεωρήσουν οποιαδήποτε «ένοπλη επίθεση» σε σύμμαχο χώρα ως επίθεση εναντίον όλων των μελών και να δράσουν αναλόγως. Στην πραγματικότητα, είναι η μόνη νομική βάση εμπλοκής της Συμμαχίας σε πολεμικές επιχειρήσεις. Αλλά εδώ οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να τα βρουν για το Προσφυγικό, θα τολμήσουν να ξεπεράσουν εαυτούς και να συμφωνήσουν σε πολεμικές επιχειρήσεις (από κοινού με τους Αμερικανούς φυσικά);

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι μονομερείς προσεγγίσεις που υιοθετήθηκαν μέχρι σήμερα και στην τρομοκρατία και στο Προσφυγικό και στο Συριακό (η εμπλοκή της Γαλλίας στους βομβαρδισμούς κατά του ISIS δεν έχει ευρωπαϊκό μανδύα), όπου καθένας έκανε ό,τι τον συνέφερε για τον δικό του πολιτικό μικρόκοσμο, τελείωσαν το βράδυ της Παρασκευής στο θέατρο Bataclan.

Γιατί, ναι, έχουμε πόλεμο. Αλλά δεν είναι με καμιά θρησκεία και με κανέναν πολιτισμό. Είμαστε εμείς και οι φανατικοί. Αυτοί που θεωρούν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και αυτοί που θεωρούν ότι η ανθρώπινη ζωή είναι αυτοσκοπός. Κι αυτό ισχύει και για τις δικές μας ζωές και για τις ζωές των άλλων.

Τελευταία Νέα