Αναζήτηση
Για να δούμε λίγο τι έχουμε και τι δεν έχουμε σ’ αυτή τη χώρα τη μικρή που μοίρα δεν τη μοίρανε.
– Εχουμε άτομα με κινητικά προβλήματα που διαδηλώνουν με καροτσάκια.
– Εχουμε ηλικιωμένους που αδυνατούν να πληρώσουν την τελευταία τους στέγη στο γηροκομείο.
– Εχουμε συνταξιούχους χωρίς σύνταξη.
– Εχουμε αρρώστους χωρίς περίθαλψη.
– Εχουμε παιδιά χωρίς Παιδεία.
– Εχουμε αστέγους σε κάθε δεύτερο παγκάκι.
– Εχουμε υπουργό που δηλώνει «όποιος θέλει ιδιωτικό σχολειό, να το πληρώσει απ’ την τσέπη του».
– Εχουμε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ –κρίμα και σας είχα σε υπόληψη, κύριε Σεβαστάκη –να μας λέει πως «οι συριζαίοι δεν στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό». Οπότε νόου πρόμπλεμ. Ναν χουατσοέβερ.
Αλλά. Αν αυτή δεν είναι μια κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, αλλά μόνο των κομματόσκυλων –πριν από τις εκλογές, ειδοποιάει ο κόζμος, να κάνει τα κουμάντα του ο ψηφοφόρος. Ειδοποιάει πριν. Οχι μετά. Οχι κατόπιν εορτής –που μόνο «εορτή» δεν το λες αυτό το σίχαμα.
Αυτά έχουμε. Τι ΔΕΝ έχουμε:
– Ψυχραιμία.
– Χρήματα.
– Αγχολυτικά.
– Αξιωματική αντιπολίτευση.
Διότι εμείς εδώ –ως μετενσάρκωση του Αλέκου Τζανετάκου –τρώμε τη μία φάπα μετά την άλλη. Και τι κάνει η ΝΔ; Τι κάνει αυτή η μικρή, χαρωπή παιδούλα; Είναι στην Ισπανία βρε. Στην Ισπανία και χορεύει φλαμένκο.
Αυτοί είναι στην Ισπανία κι εμείς είναι να τρελαίνεσαι.
Οι τέσσερις υποψήφιοι, οι τέσσερις ιππότες της Αποκάλυψης… Ενα θεσπέσιο καρέ του Ρήγα που ασχολείται μόνο με τα εσωκομματικά του. Με τον μελλοντικό αρχηγό του. Με τα σποτάκια του. Τα βιντεάκια του. Τις συγκεντρώσεις, τις συνεντεύξεις, τις σέλφι του. Πού και πού κάνουν και καμιά δήλωση – ξεπέτα, έτσι για ξεκάρφωμα. Ο λαός, το Μνημόνιο, τα ισοδύναμα, θα ψηφίσουμε, δεν θα ψηφίσουμε, κολοκύθια τούμπανα.
Στη Μαδρίτη, αδελφές μου, στη Μαδρίτη. Εκεί οι υποψήφιοι αρχηγοί, μαζί με δυο – τρεις παραστεκάμενους ο καθένας –σούμα, καμιά δωδεκαριά. Δώδεκα Τσιγγάνες, δώδεκα Σπανιόλες, διάλεξε και πάρε όποια θες –κι αν μπορείς, κι αν μπορείς πάρ’ τες όλες.
Αν ήμουνα ΝΔκράτισσα ποιον θα ψήφιζα εγώ στις εκλογές τους; Αυτόν που ΔΕΝ θα πήγαινε στην Ισπανία. Αυτόν που θα έλεγε «τραβάτε εσείς, εγώ θα μείνω εδώ που καίγεται η γούνα μας». Αυτόν που θα έβαζε σε δεύτερη μοίρα τη φιλοδοξία του και σε πρώτη την πατρίδα του.
Και αντί να ποζάρουν, να κάνουν αυτό για το οποίο ψηφίστηκαν: αντιπολίτευση.
Ετσι κι αλλιώς, ως κυβέρνηση ήτανε το μαύρο τους το χάλι. Ας κάνουν το καθήκον τους τουλάχιστον ως αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί, μα την Παναγία, θα ουρλιάξω αν δω άλλο πλάνο με Τζιτζικώστα να χασκογελάει και να σφίγγει χέρια σε συγκεντρώσεις 60s. Ο «νέος κι άφθαρτος».
Ο οποίος «νέος κι άφθαρτος» θα μας πει κάποτε τι πρεσβεύει ή να μην τον βάλουμε σε κόπο; Γιατί τουλάχιστον με Μεϊμαράκη, Μητσοτάκη, Γεωργιάδη, ξέρουμε πού πατάμε. Εχουν και οι τρεις ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό στίγμα. Μας αρέσει, δε μας αρέσει –πάντως, είναι σαφές και ξεκάθαρο: το γνωρίζεις και είτε το ψηφίζεις είτε το μαυρίζεις. Κουκιά μετρημένα.
Ο «νέος κι άφθαρτος» Τζιτζικώστας λέξη; Κιχ; Δεν μιλώ, δεν λαλώ, θα πάρω το βασιλόπουλο άντρα; Τι ξέρουμε για τις πολιτικές του θέσεις; Πέρα από την εγκάρδια πρόσκλησή του στη Χρυσή Αυγή στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, τι άλλο είπε, τι άλλο έπραξε, πού και πώς τοποθετήθηκε; Θα μας πει; Κάποτε; Θα μας το μαρτυρήσει; Κάποτε; Ή θα ψηφίσουνε πρώτα οι ΝΔκράτες και μετά θα κάτσουν πάνω στην κίντερ έκπληξη;
Κι αυτοί κι εμείς. Γιατί η αντιπολίτευση αφορά σε όλους τους Ελληνες. Οπως και η κυβέρνηση αφορά σε όλους τους Ελληνες.
Εκτός αν, φλογερές μου Σπανιόλες, συντάσσεστε κι εσείς με την άποψη του κυρίου Σεβαστάκη: Πως αυτή είναι μια κυβέρνηση όλων των (συριζαίων) Ελλήνων.
ΥΓ: Επί του πιεστηρίου. Τελικά, ο Κυριάκος δεν πήγε Μαδρίτη γιατί είχε λέει ίωση. Θα προτιμούσαμε μια δήλωση συνειδητής πολιτικής αποχής και όχι το πρόσχημα μιας ντεμέκ ασθένειας. Εκτός αν λέει αλήθεια ο άνθρωπος, οπότε περαστικά του. Και δικά μας.
