Στη Νέα Δημοκρατία έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση: ξεκίνησαν για εκλογή προέδρου και μπορεί έως το τέλος να το διαλύσουν το κόμμα εις τα εξ ων συνετέθη.

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μία λύση για κάθε πρόβλημα: είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτή θα μειώσει τους φόρους, αυτή θα φέρει την ανάπτυξη, αυτή θα φτιάξει θέσεις εργασίας –και ναι, το άλλο με τον Τοτό το ξέρουμε.

Στη Νέα Δημοκρατία λένε τώρα Οχι στους μνημονιακούς νόμους «για να μην καταστραφεί η χώρα», ενώ ψήφισαν μια χαρά το Μνημόνιο «για να σωθεί η χώρα». Και τότε δίκιο είχαν και –προφανώς –τώρα πάλι δίκιο έχουν.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται να φέρουν τη Δευτέρα ένα νομοσχέδιο-σκούπα με δεκάδες προαπαιτούμενα που θα αλλάξουν προς το χειρότερο τη ζωή όλων, αλλά εξακολουθούν να πιάνονται από ένα υπονοούμενο του Ολάντ για το χρέος –θέλοντας να δείξουν ότι να, όπου να ‘ναι αλλάζουν οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί και θα μας παρακαλούν να μας δανείζουν.

Το να φτιάχνεις μια εικονική πραγματικότητα δεν είναι πάντοτε εύκολο: για παράδειγμα, όταν έρχεται περικοπή όλων των συντάξεων είναι δύσκολο να πείσεις ότι το πραγματικό θέμα είναι να πείσει η Λαγκάρντ τον Σόιμπλε να μας μειώσει κάπως το δημόσιο χρέος. Η κυβέρνηση ωστόσο το κατάφερε μέχρι στιγμής –το ερώτημα είναι για πόσο χρόνο.

Το ίδιο και η ΝΔ: το παιχνίδι γίνεται στο γήπεδο του «νέου» Τζιτζικώστα και του «φτωχού από το Αμύνταιο» Αδωνη, ενώ το πρόβλημα είναι ότι καλούσαν τον Τσίπρα σε συνεργασία προεκλογικά και τώρα δεν θέλουν να τον ξέρουν, επειδή ετοιμάζονται για εσωκομματικές κάλπες.

Εν τω μεταξύ, η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, η ανεργία αυξάνεται, το ΔΝΤ ζητάει κι άλλα μέτρα –αλλά οι δικοί μας παίζουν στο έργο που ξέρουν καλύτερα: λούφα και παραλλαγή…