Στη ζωή και ιδιαίτερα στην πολιτική υπάρχουν δυσάρεστες και ευχάριστες διαψεύσεις. Δυσάρεστες όταν δεν εκπληρούνται οι προσδοκίες και ευχάριστες όταν δεν πραγματώνονται φόβοι και ανησυχίες. Το τελευταίο διάστημα στις δυσάρεστες πολιτικές διαψεύσεις σίγουρα τα πρωτεία κατέχει η απογοήτευση των οπαδών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ μετά την παταγώδη αποτυχία της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ και την αθέτηση των προεκλογικών εξαγγελιών και δεσμεύσεων.

Αντίθετα, η πρόσφατη συμφωνία ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ για τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με τη συμμετοχή των κινήσεων πολιτών και άλλων στελεχών του χώρου της Κεντροαριστεράς, αποτελεί ευχάριστη διάψευση όσων θεωρούσαν ότι η νέα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα αποτελούσε εμπόδιο ευρύτερων συνεργασιών και συγκλίσεων και ότι θα όδευε στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ.

Η νεοσύστατη Δημοκρατική Συμπαράταξη με τις σαφείς οριοθετήσεις της απέναντι στον νεοσυντηρισμό της ΝΔ και τον λαϊκισμό και κρατισμό του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί νέες ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και τη δημιουργία ενός ισχυρού φορέα της σοσιαλδημοκρατίας στον τόπο μας μέσα από την οργάνωση ενός ιδρυτικού συνεδρίου τους προσεχείς μήνες. Η δε θέση του ΠΑΣΟΚ για μετεκλογικές κυβερνήσεις ευρείας λαϊκής και κοινοβουλευτικής στήριξης αποτελεί τη μόνη αποτελεσματική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας υπό τις παρούσες συνθήκες, σε αντίθεση με ανέφικτες αυτοδυναμίες ή αδύναμες πλειοψηφίες με κορμό το πρώτο κόμμα.

Βέβαια, οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής Αριστεράς έχουν να δώσουν μια δύσκολη εκλογική μάχη λόγω της πόλωσης που θα υπάρξει μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την πρωτιά αλλά και εξαιτίας της παρουσίας του Ποταμιού, παρ’ όλο που το ίδιο τοποθετείται περισσότερο στον φιλελεύθερο παρά στον σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Σήμερα όμως, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η ενίσχυση των δυνάμεων που μπορούν να εγγυηθούν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, την εθνική συνεννόηση, την πολιτική σταθερότητα και την υλοποίηση των αναγκαίων διαθρωτικών αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση, στην οικονομία, στο πολιτικό σύστημα και ένα σύγχρονο κράτος πρόνοιας στον πυρήνα ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου. Και τέτοιες δυνάμεις είναι κατά κύριο λόγο οι δυνάμεις της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, οι οποίες, χωρίς τα βαρίδια και τις παθογένειες του παρελθόντος, θα μπορούν να στοχεύουν στο ορατό μέλλον όχι μόνο στη διαμόρφωση του τρίτου πόλου στο πολιτικό σκηνικό, αλλά του πρώτου πόλου, όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ο Γιάννης Τούντας είναι καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της συντονιστικής επιτροπής της Πολιτείας 2012

Τελευταία Νέα