Βγήκαν τέσσερις – πέντε της Πλατφόρμας χθες και την καλιμπράρισαν την πυξίδα: τι τα θέλουμε, τι τα γυρεύουμε; Πάμε στη δραχμή να τα λύσουμε τα προβλήματά μας. Να μην έχουμε να κόβουμε συντάξεις και μισθούς, να μην έχουμε να ιδιωτικοποιούμε, να μην έχουμε να απολύουμε, αλλά να προσλαμβάνουμε.

Και ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι πλέον έχουν ακροατήριο. Ολοι εκείνοι που θεωρούνταν γραφικά ψώνια τα προηγούμενα χρόνια, πάνε τώρα για το ελληνικό βραβείο Νομπέλ –διότι θεωρούνται από πολλούς ως μάγοι της οικονομίας.

Τι σημασία έχει που η εφαρμογή των θεωριών τους θα είχε ως αποτέλεσμα την εκμηδένιση μισθών και συντάξεων; Τι σημασία έχει που θα πηγαίναμε σε συνθήκες κατοχικές, με τα σπίτια να αλλάζουν χέρια για πέντε τενεκέδες λάδι; Τι σημασία έχει που οι περιουσίες θα εκμηδενίζονταν; Τι σημασία έχει που ο λαός θα δυστυχούσε; Ο κ. Λαπαβίτσας έχει πει τη μεγάλη αλήθεια –όλα τα συνηθίζει ο άνθρωπος…

Αλλωστε, τα περί φτώχειας δεν θα ίσχυαν για όλους με τη δραχμή: όλοι εκείνοι που έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό θα πλούτιζαν σε μια στιγμή. Αλλά οι της Πλατφόρμας δεν τους συμπαθούν αυτούς τους συμπολίτες μας, έτσι δεν είναι; Απλώς, τυχαίνει με τη στάση τους να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, αλλά πουλάνε ταυτόχρονα εξυπηρέτηση στους απελπισμένους από τα Μνημόνια. Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια…

Ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε αυτά τα άνθη του κακού να λιάζονται στις τάξεις του, μιας και στόχευε εκλογικά και στους εραστές της δραχμής. Τώρα που ήλθαν τα δύσκολα, με πρώτο τον Γιάνη με ένα νι, κανείς δεν θέλει να πιάσει σκιά.

Ο πρώην υπουργός γίνεται δεκτός με τιμές λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας στο Ηρώδειο, παρότι όλες οι προβλέψεις του αποδείχθηκαν φούσκα: ολόκληρη κυβέρνηση έφτασε να παρακολουθεί ξημερώματα τη χρηματαγορά της Νέας Ζηλανδίας περιμένοντας την κατάρρευση του ευρώ που θα έφερνε η αναγγελία του δημοψηφίσματος –μια κατάρρευση που δεν ήλθε έως τώρα.