Ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης, γιατρός και εκπρόσωπος της νέας αντιμνημονιακής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ με μοναδικό εκπρόσωπο τον εαυτό του, δεν είναι χθεσινός. ΠΑΣΟΚ επί Γιώργου Παπανδρέου, ΔΗΜΑΡ κατόπιν, με τον Φώτη Κουβέλη να επενδύει στις ψήφους του, ΣΥΡΙΖΑ εσχάτως, έχει κατακτήσει εκτός από τη βουλευτική έδρα τρεις φορές και μια αξιοσημείωτη μιντιακή ταυτότητα. Μια ταυτότητα που του επιτρέπει να αερολογεί ασυστόλως και να αναμεταδίδεται συστηματικά, διευρύνοντας το προσωπικό ακροατήριό του.

Χωρίς συνέπειες; Οπως φαίνεται, χωρίς. Ακόμη και μετά τις τερατώδεις τηλεοπτικές δηλώσεις του ότι τα λείψανα των αγίων βοηθούν τους ασθενείς. Ακόμη και μετά τις ακόμη πιο τερατώδεις δηλώσεις ότι το AIDS μεταδίδεται με το σάλιο, δεν βρέθηκε ένας στο αριστερό κόμμα του να του τραβήξει το αφτί, να του πει πόσο επικίνδυνος είναι ο κοινωνικός ρατσισμός που εισάγει και, εντέλει, πόσο ο ίδιος λειτουργεί ως ζωντανή δυσφήμηση της Αριστεράς.

Αλλά, όντως, έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη στο λεξιλόγιό του τις ιδεολογίες της χειραφέτησης και της απαλλαγής από λογής σκοταδισμούς για να τις επικαλείται; Ή απλώς τις χρησιμοποίησε για να καταλάβει την εξουσία και το κράτος και τώρα απλώς ζει τον μύθο του;

Οπως και να ‘χει, παρά τις εντάσεις που καλλιεργεί η κυβέρνηση και την επίκληση των συμβόλων της εξέγερσης, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται ένα ακόμη κόμμα εξουσίας της ελληνικής Μεταπολίτευσης. Ενδιαφέρεται και αυτός κυρίως για τα οφίκια, τον έλεγχό τους και τον κατευνασμό των αντιδράσεων. Οπως και να ‘ναι; Ακόμη κι αν τα οστά των μαρτύρων του κινήματος υποκατασταθούν από τα οστά αγίων, αντλημένων από τα οστεοφυλάκια ενός διακεκριμένου λειψανεμπορίου; Ακόμη κι έτσι. Και αν θεωρείται λίγος ο Μιχελογιαννάκης, γίνεται λειψανέμπορος άμα λάχει και ο υπουργός Υγείας Παναγιώτης Κουρουμπλής. Σπανίζουν γαρ τα φάρμακα, αλλά αφθονεί το λιβάνι.

Η Αριστερά του Κυρίου έχει σουξέ.