Είναι προφανές, από τις δηλώσεις της και από το «λεκτικόν» της (κατά την έκφραση του Μποστ), ότι η βουλευτής Β’ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Μπράβο της. Επίσης, όπως αντιλαμβάνομαι από το φινάλε του διαδυκτιακού θρήνου που ανήρτησε για τη δολοφονία της Αννυ, είναι πεπεισμένη ότι μπορεί. Απλώς δεν έχει προκάμει. «Συγγνώμη, Αννυ, για την κοινωνία που δεν προλάβαμε να εξανθρωπίσουμε για να γεννηθείς», γράφει, και στο «μπράβο» έρχομαι να προσθέσω και τον θαυμασμό μου για την υψηλότατη αυτοεκτίμησή της. Εξάλλου, έχει εντοπίσει την πηγή όλων των κακών, της συγκεκριμένης δολοφονίας και του Αντρέα Λούμπιτς συμπεριλαμβανομένων: «Οι άνθρωποι, στην ιστορική αυτή φάση του καπιταλισμού, μετατρέπονται σε τέρατα. Και το κατάλοιπο μνημονιακό κράτος, που είναι καθόλου κράτος, τους εξαχρειώνει ακόμη περισσότερο, αφού δεν μπορεί να τους προστατέψει» γράφει. Και πιο κάτω: «Η «τρέλα» του πιλότου της Germanwings δεν είναι άσχετη με την πίεση στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο».

Για όλα, λοιπόν, φταίει ο καπιταλισμός. Ποιοι είναι ο Φρόιντ, ο Γιουνγκ και ο Λακάν που ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά τις ανθρώπινες συμπεριφορές; Εγώ, πάλι, πιστεύω ότι «αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ», όπως λέει στον «Κεμάλ» του Χατζιδάκι ο Γκάτσος, και προσπαθώ να αλλάξω τον εαυτό μου. Ή τουλάχιστον να τον εξελίξω από το επίπεδο των αφελών λυρισμών γυμνασιακού λευκώματος. Γιατί η αφέλεια, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να αποδειχθεί πιο επικίνδυνη από τον καπιταλισμό. Δεν ξέρω αν το γνωρίζει αυτό η κυρία Κασιμάτη.

Τελευταία Νέα