Η συνέντευξη του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα έκλεψε τη δόξα από την εκδήλωση που θα σας περιγράψω παρακάτω. Αλλά θα σας την περιγράψω, επειδή υπό άλλες συνθήκες, η εικόνα εκδηλώσεων όπως αυτή θα μπορούσε να είναι εικόνα αναφοράς για την εποχή που ζούμε, χρήσιμη στους ιστορικούς του μέλλοντος, εξίσου δυναμική με τις εκδηλώσεις για την πολεμική αρετή των Ελλήνων. Συντίθεται, άλλωστε, από τα ίδια συστατικά, έθνος και λαός, αν και τοποθετημένα με διαφορετικά συμφραζόμενα.

Ηταν βράδυ της 27ης Απριλίου. Σε κεντρική αίθουσα της Λέσχης Αξιωματικών, που μοιάζει με την αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, είχαν συγκεντρωθεί βουλευτές, στρατιωτικοί και πολίτες για να παρακολουθήσουν την εκδήλωση με τον τίτλο «Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος – Ελλάδα – Κατοχή – Αντίσταση: Ιστορική μνήμη – Διεκδίκηση – Δικαίωση». Κοινοί διοργανωτές, η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου (θα την ευγνωμονούμε που μεταδίδονται αυτές οι εκδηλώσεις από την Τηλεόραση της Βουλής και ύστερα παραμένουν στο ψηφιακό αρχείο της) και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος. Αφορμή, η επέτειος της παράδοσης της Αθήνας στους Ναζί το 1941, που σηματοδότησε την έναρξη της Κατοχής.

Την εκδήλωση παρουσίασε ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησαν ασφαλώς η κυρία Κωνσταντοπούλου και ο κ. Καμμένος. Ακολούθησαν μαρτυρίες αντιστασιακών, που θυμήθηκαν τη νεότητά τους και έκαναν τις συγκρίσεις με το σήμερα, όπως τις κατανοούν. Κι ύστερα ήταν η ώρα της Ορχήστρας της Πολεμικής Αεροπορίας, που έπαιξε ένα αντάρτικο (αλλά της εθνικής συμφιλίωσης, για τον Γοργοπόταμο), και ενός ιερωμένου, εκπροσώπου του Αρχιεπισκόπου, που και αυτός έβγαλε έναν προοδευτικό λόγο. Αγγελόπουλος και Τζέιμς Πάρις μαζί.

Ηταν μια ωραία, ψυχωφελής εκδήλωση που θύμισε ότι «δεν θα περάσει ο φασισμός», ότι οι Ελληνες όταν είναι ενωμένοι μεγαλουργούν και υπενθύμισε ότι η Ελλάς είναι κοινότης θυσιών. Μια νέα εθνικοφροσύνη περήφανα έχει ανατείλει.