Ηλίαση πάθαν οι πρόσφυγες, κυρία Τασία μου

Κυρία Τασία μου, με όλο το θάρρος που (δεν) έχω,

Ως Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, μήπως στα κέντρα υποδοχής να δίνατε σε όλους τους πρόσφυγες κι από ένα Κόπερτον για βαθύ, ομοιόμορφο μαύρισμα; Κι ίσως μια κρέμα ανάπλασης για ξηρές επιδερμίδες; Διότι, όσο να πεις, ο Σύρος που έφυγε από την Κόλαση του πολέμου μια σωστή ενυδάτωση προσώπου τη χρειάζεται. Ο πόλεμος χάλια το κάνει το δέρμα. Γι’ αυτό άλλωστε ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους κι έρχονται εδώ: για να κάνουν την beaute τους.

Βeaute την Κυριακή!

Κυρία Τασία μου, με όλο το θάρρος που (δεν) έχω,

Oταν δηλώσατε «οι πρόσφυγες πάνε στην Ομόνοια για να λιαστούν», εγώ στην αρχή δεν σας πίστεψα. Αποφάσισα, λοιπόν, να το διαπιστώσω ιδίοις όμμασι.

Πάω που λέτε, κυρία Τασία μου, επιτόπου και τι να δω; Αυτή δεν ήταν η Ομόνοια. Αυτή ήταν η Ψαρού της Μυκόνου. Τι ξαπλώστρες, τι ομπρέλες, τι φασίλιτις, τι γκαρσόνια να πηγαινοφέρνουν κοκτέιλ μαργκαρίτες και πίνα κολάντες, χλιδή μιλάμε. Δίπλα μου, ένας Νιγηριανός διαπραγματευόταν με τον δουλέμπορο πόσο πάει το ρεζερβέ της ξαπλώστρας για όλο το καλοκαίρι.

Κυρία Τασία μου, με όλο το θάρρος που (δεν) έχω,

Εσείς καλά τα λέτε, αλλά ποιος σας ακούει; Διότι τι κάνει ο πρόσφυγας ή ο μετανάστης, ο ρακένδυτος, ο καραβοτσακισμένος, ο πεινασμένος, ο άφραγκος, ο απελπισμένος; Οταν ξεριζώνεται απ’ την πατρίδα του κι αναζητάει ένα ξεροκόμματο στα σαπιοκάραβα του τρόμου –όταν φτάσει, ΑΝ φτάσει, ποιο είναι το πρώτο του μέλημα; Να πάει στην Ομόνοια για ηλιοθεραπεία.

Κύριε Καραγκούνη μου, με όλο το θάρρος που (επίσης δεν) έχω,

Από πλευράς αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αδιανόητη η αντιμετώπιση των «λαθρό» (όπως τους λέτε πάαααρα πολύ αγαπησιάρικα). Οπου, σε ελεύθερη μετάφραση, τα ανθρώπινα ερείπια ούτε ανθρώπινα είναι ούτε ερείπια. Αρχοντες στον τόπο τους, με του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά, αραλίκι και στα μεγαλεία.

Τότε γιατί τα μαζέψανε τα μονόπετρά τους κι ήρθαν εδώ; Μα είναι απλό: Μόνο και μόνο για να καταστρέψουν τον Τουρισμό μας! Διότι πώς θα διασχίσει ο γερμανός τουρίστας –με το βραχιολάκι το «all inclusive» –δρόμο με σωριασμένα κορμιά άστεγων προσφύγων; Ιου!

Κύριε Καραγκούνη μου, με όλο το θάρρος που (επίσης δεν) έχω,

Μισό βήμα πριν από την παράνοια είστε: διότι αν πιστεύετε ότι το 15χρονο ανήλικο Αφγανάκι στα… κέντρα –μη χέσω –φιλοξενίας της Σάμου αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει μόνο και μόνο για να τινάξει τον τουρισμό μας στον αέρα, κάτι πίνετε και δεν μας δίνετε. Και καλά που δεν μας δίνετε, γιατί δεν θέλουμε να σας μοιάσουμε. Καθόλου όμως.

Λοιπόν. Για να τελειώνουμε –γιατί και οι πλακίτσες έχουν ένα όριο. Πολιτικά παιχνιδάκια πάνω σε ρημαγμένες ζωές ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ. Ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την αντιπολίτευση. Τους ανθρώπους αυτούς τους σκυλοπνίγουν οι δουλέμποροι στα βαθιά. Τους ξεβράζουν ΑΝ είναι τυχεροί στις ακτές. Τους στοιβάζουν σε ερείπια της Κυψέλης, χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα, χωρίς φαΐ, χωρίς αύριο, χωρίς ελπίδα.

Αυτοί οι άνθρωποι –τα θύματα του τράφικινγκ, της επαιτείας, της παιδεραστίας, του εμπορίου οργάνων –δεν είναι εξισώσεις μικροπολιτικών συμφερόντων. Ούτε πιόνια σε άθλιες κομματικές σκακιέρες. Τη μια να απειλούμε ότι θα τους αμολήσουμε στην Ευρώπη, την άλλη τους «λιάζουμε» ερήμην τους στις πλατείες, την τρίτη τούς χρεώνουμε ότι εξαθλιώνονται επίτηδες για να βλάψουν τον τουρισμό μας.

Σοβαρευτείτε, σηκώστε τα μανίκια και λύστε το. Δύσκολο, ξεδύσκολο, ΛΥΣΤΕ ΤΟ! Γι’ αυτό σας ψηφίζουμε, γι’ αυτό σας στέλνουμε στο Κοινοβούλιο, γι’ αυτό σας καθίζουμε σε υπουργικές καρέκλες. Συνεννοηθήκαμε ή ακόμα;

ΥΓ: Το τραγούδι «Προσφυγιά», των Απόστολου Καλδάρα – Πυθαγόρα, ερμηνεία Γιώργος Νταλάρας.