Η παγκόσμια οικονομία πέρυσι υποτίθεται ότι θα άρχιζε να ομαλοποιείται. Τα επιτόκια θα αυξάνονταν στις ΗΠΑ και στη Βρετανία. Η ποσοτική χαλάρωση θα αύξανε τον πληθωρισμό στην Ιαπωνία. Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στις τράπεζες θα επέτρεπε την επίτευξη ανάκαμψης στην ευρωζώνη. Σήμερα όμως φαίνεται ότι η ομαλοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας δεν έχει συντελεστεί και παραμένει πιο μακρινή από ποτέ. Ενας από τους βασικούς λόγους είναι τα προβλήματα στην κινεζική οικονομία.

Για να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη και να πετύχει ευημερία, η Κίνα προσπάθησε να ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξαν η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν. Υπήρχε όμως μια μεγάλη διαφορά: το διαφορετικό μέγεθος. Οι τρεις αυτές χώρες μπορούν να βασίζονται σε οικονομική ανάπτυξη που θα προέρχεται από εξαγωγές προκειμένου να αυξήσουν τα επίπεδα εισοδημάτων. Η παγκόσμια οικονομία όμως απλώς δεν είναι αρκετά μεγάλη για να στηρίξει την αύξηση εισοδημάτων στα 1,3 δισ. των κινέζων. Το μοντέλο αύξησης των εξαγωγών για περισσότερη ανάπτυξη ήταν αποτελεσματικό για αρκετό καιρό στην Κίνα. Η άλλη πλευρά του νομίσματος ήταν τα μεγάλα ελλείμματα σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Οταν έσκασε η φούσκα των πιστώσεων το 2008, οι αγορές στις οποίες εξήγε η Κίνα κατέρρευσαν. Παρουσιάστηκαν ανισορροπίες στην ίδια την οικονομία της χώρας.

Η Κίνα πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δεν είχαν ποτέ η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν: να αυξήσει την εσωτερική ζήτηση. Για να γίνει αυτό πρέπει η χώρα να δημιουργήσει ένα ισχυρότερο κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας. Η Κίνα πιθανότατα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις. Θα βρεθεί όμως αντιμέτωπη με μείωση της ανάπτυξης εντείνοντας τις αποπληθωριστικές πιέσεις στην παγκόσμια οικονομία.

Ο Αντερ Τέρνερ είναι πρώην πρόεδρος της εποπτικής Αρχής Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών και πρώην μέλος της Επιτροπής Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής της Βρετανίας. Είναι στέλεχος του Κέντρου Χρηματοπιστωτικών Σπουδών στη Φρανκφούρτη

Τελευταία Νέα